ทำนองนาง 

ขับขานบทเพลงขอความรัก เคียงคู่คล้องใจภักดิ์ ตราบสิ้นชีวา... เพราะความใฝ่รู้ที่นางมีมาตั้งแต่เด็ก ทำให้เฉลียวฉลาดเกินใคร จนได้เป็นราชบัณฑิตหaญิง แต่ความเคารพและการยอมรับในความสามารถก็เรื่องหนึ่ง ความไม่ชอบใจในความเย่อหยิ่งและความเย็นชาของนางก็อีกเรื่องหนึ่ง ทว่าสำหรับเขาที่เฝ้ามองนางมาโดยตลอด เขาชื่นชอบในความเย็นชา ไม่หวั่นเกรงใครของนางเช่นนี้ แต่โชคชะตากลับไม่เป็นใจ ในฐานะองค์ชาย เขาไม่สามารถเข้าไปอยู่ในสายตานางได้ หากจะเข้าไปอยู่ในสายตา...มีแต่จะต้องเป็นชายบำเรอของนางเท่านั้น จากจุดสูงสุดเหนือผู้คน เขาจะทนลงมาอยู่จุดต้อยต่ำ มากด้วยสายตาดูแคลนได้อย่างไร!