บทเพลงกลางเมฆา เล่ม 1 

ธรรมเนียมของชาวจงหยวน สตรีมอบรองเท้าแก่บุรุษหมายถึงนางยินดีแต่งให้กับเขา หาก ‘อวิ๋นเกอ’ กลับมิรู้ความนี้ ประการแรก เพราะนางเกิดและเติบโตในดินแดนทะเลทราย ประการที่สอง เพราะนางครานั้นยังเยาว์วัยเหลือเกิน รองเท้าหนึ่งคู่มีข้างซ้ายขวา ด้วยไร้เดียงสา เด็กหญิงได้มอบพวกมันแก่เด็กชายสองคน แด่มิตรภาพ และแด่ความสงสารปรารถนาดี นับแต่นั้นเส้นสายใยความสัมพันธ์ก็ได้เริ่มต้นถักทอ ร้อยรัดทั้งสามเข้าด้วยกัน เกี่ยวกระหวัดพันสลับไปมา ยิ่งพยายามแก้รังแต่จะรัดจนยิ่งเจ็บ! โชคชะตาพานางเข้าสู่วังวนแห่งรักและกลการเมือง ทั้ง ‘พี่หลิง’ และ ‘ขอทานน้อย’ กลับกลายเป็นยอดบุรุษแห่งยุค หัวใจของนาง... ที่สุดแล้วจะตกอยู่แก่ใคร