4 สัตว์อสูรในตำนานอันลึกลับของจีน ที่เสมือนหลุดมาจากในนิยาย!

เรื่องราวต่างๆ ที่เป็นตำนานบนโลกนี้มีเยอะแยะมากมายนับไม่ถ้วน อาจจะมีอยู่จริงหรือไม่มีก็ได้ บางตำนานก็อาจจะเป็นแค่เรื่องเล่าต่อๆ กันมา บ้างก็ว่าจริง บ้างก็ว่าไม่จริง สิ่งเหล่านี้ต้องใช้วิจารณญาณกันด้วยนะ

อย่างวันนี้ที่อยากจะนำมาพูดถึง เป็นสิ่งมีชีวิตที่เสมือนหลุดมาจากในนิยายของจีน เหล่าสรรพสัตว์ในตำนาน 4 ตัวนี้ เป็นสัตว์ในตำนานที่เล่าขานกันมาเรื่อยๆ ทั้งรูปร่างลักษณะที่แปลกประหลาด รวมถึงนิสัยที่ไม่เหมือนสัตว์ทั่วๆ ไป จะเป็นอย่างไร ทำไมสัตว์เหล่านี้ถึงกลายเป็นตำนานได้ เราลองมาดูกัน

ฉยงฉี

เรื่องราวต่างๆ ที่เป็นตำนานบนโลกนี้มีเยอะแยะมากมายนับไม่ถ้วน อาจจะมีอยู่จริงหรือไม่มีก็ได้ บางตำนานก็อาจจะเป็นแค่เรื่องเล่าต่อๆ กันมา บ้างก็ว่าจริง บ้างก็ว่าไม่จริง สิ่งเหล่านี้ต้องใช้วิจารณญาณกันด้วยนะ

อย่างวันนี้ที่อยากจะนำมาพูดถึง เป็นสิ่งมีชีวิตที่เสมือนหลุดมาจากในนิยายของจีน เหล่าสรรพสัตว์ในตำนาน 4 ตัวนี้ เป็นสัตว์ในตำนานที่เล่าขานกันมาเรื่อยๆ ทั้งรูปร่างลักษณะที่แปลกประหลาด รวมถึงนิสัยที่ไม่เหมือนสัตว์ทั่วๆ ไป จะเป็นอย่างไร ทำไมสัตว์เหล่านี้ถึงกลายเป็นตำนานได้ เราลองมาดูกัน

ฮุ่นตุ้น

คือภาวะที่อากาศ รูป และธาตุยังปะปนเกาะกลุ่มกัน เป็นสภาพดั้งเดิมของจักรวาลก่อนที่เทพผานกู่จะใช้ขวานจามแยกเป็นฟ้าและดินตามตำนานการสร้างโลกของชาวจีน และยังใช้เปรียบเปรยถึงความคิดอ่านที่เลอะเลือน จึงถูกใช้เป็นชื่อของสัตว์ร้ายด้วย ฮุ่นตุ้นมีรูปร่างอ้วนกลม มีสีแดงดุจเปลวเพลิง มีปีกสี่ปีก มีขาหกขา แม้จะไม่มีใบหน้า แต่สามารถรู้แจ้งในดนตรีกาล

เทาเที่ย

คือหนึ่งในสี่ยอดสัตว์ร้ายบรรพกาล มีใบหน้าเป็นคนร่างกายเป็นแพะ ดวงตาอยู่ใต้รักแร้ เขี้ยวพยัคฆ์กรงเล็บมนุษย์ ถูกใช้เป็นลวดลายที่พบได้บ่อยบนเครื่องสำริดโดยเฉพาะกระถางสามขา เทาเที่ยขึ้นชื่อว่าเป็นจอมตะกละจึงถูกนำมาเปรียบเปรยถึงคนที่ตะกละตะกลามหรือละโมบโลภมาก

ราชาอสูรเถาอู้

หนึ่งในสี่อสูรร้าย รูปร่างเหมือนพยัคฆ์และมีขนยาวแบบสุนัข หน้าตาคล้ายมนุษย์ เท้าเหมือนพยัคฆ์ เขี้ยวเหมือนหมูป่า หางยาวหนึ่งจั้งแปดฉื่อ เป็นใหญ่ทางฝั่งตะวันตก

4 สัตว์อสูรที่มักมาโผล่อยู่ในนิยายสายเทพเซียนหลายเรื่องต่อหลายเรื่อง เรียกได้ว่า ออกมาครบทั้งสี่ตัวเลยก็ว่าได้

นิยายสายเทพเซียนเรื่องล่าสุดที่มีเหล่าสัตว์อสูรพวกนี้ ก็คงหนีไม่พ้นเรื่อง

‘ตื่นเสียทีจะไม่มีทายาทแล้ว!’ เล่ม 1-3
เขียนโดย เทียนหรูอวี้ แปลโดย ถังเจวียน 

ในหนึ่งพันปีมานี้…ทั่วทั้งสามพิภพไม่มีผู้ใดให้กำเนิดทายาทได้เลย จวบจนกระทั่ง ‘จ่งเสินเฟิงจง’ ผู้ควบคุมดูแลการกำเนิดเติบโตของสรรพชีวิตตื่นขึ้นจากนิทรา…

เฟิงจงพบว่าพิภพมนุษย์ในยามนี้ได้กลายเป็นดินแดนรกร้างไปแล้ว นางที่เคยเป็นถึงมหาเทพบรรพกาลผู้ยิ่งใหญ่กลับกลายเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา จากรูปโฉม ‘พิลาสหยาดเยิ้ม’ ก็กลายเป็นเด็กสาวผอมแห้งคนหนึ่ง! แต่มหาเทพหนี่ว์วาคงยังพอเห็นใจนางอยู่บ้างกระมัง จึงส่ง ‘ตงจวินซีกวง’

ผู้คุมอาทิตย์ขึ้นอาทิตย์ตก ซึ่งเลื่องชื่อว่าเป็นจอมเกียจคร้านมาช่วยเหลือนาง นอกจากเนื้อที่ย่างด้วยเพลิงกสิณจะหอมอร่อยยิ่งแล้ว เรื่องอื่นเขาก็ล้วนตามใจนางไปเสียทุกเรื่อง ขาดเหลือสิ่งใดเขาก็จะหามาให้ ทั้งยังต่อกรกับปราณหยินที่คอยคุกคามนางอยู่เสมอ

เนื่องจากการฟื้นฟูพลังของเทพของนางจำเป็นต้องใช้วิสุทธิ์โลหิตของเทพเซียนหลายคน และวิธีการนี้จะสามารถให้กำเนิดทายาทขึ้นมา ซีกวงผู้นี้ก็ช่างดีนักนะ อะไรก็ล้วนดี เว้นเสียแต่ใจแคบไปสักหน่อย เพราะทุกครั้งที่นางพยายามยืมวิสุทธิ์โลหิตของใครเข้า เขาเป็นได้มาขัดขวางสุดชีวิตอยู่ร่ำไป!