ทดลองอ่าน Little Man ชั่วโมงบินน้อยแต่มีรักเต็มร้อยให้คุณ บทที่ 8

บทที่ 8

ชูหนิงชะงักฝีเท้าด้วยเสียงตะโกนลั่นแบบชายชาตรีของเขา เอ่ยถามแบบขำๆ ว่า “เปลี่ยนความคิดแล้วเหรอ”

อิ๋งจิ่งเกาติ่งหูแก้เก้อ “ไม่เหมือนเมื่อวานสักนิด”

ชูหนิงไม่เข้าใจ “หือ?”

“เมื่อวานคุณจริงจังมาก” อิ๋งจิ่งพูดเสียงแผ่ว

ชูหนิงเอามือทั้งสองข้างกอดอก เวลาที่เธอผ่อนคลาย หน้าตาจะดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ “เฮ้” เธอกระดิกนิ้วไปทางเขา พูดลากหางเสียงยาวๆ “นายกลัวฉันเหรอ”

“…” อิ๋งจิ่งเหมือนหัวขโมยที่ถูกจับไต๋ได้ พูดหน้าตาเฉย “ผมไม่ได้กลัวคุณนะ”

ชูหนิงยักคิ้วสองข้างนิดหนึ่ง แล้วโทรศัพท์มือถือของเธอก็สั่นขึ้นมา เสี่ยวลิ่วเป็นคนโทรมานั่นเอง เธอรับสายพลางหันหลังเดินกลับไปด้วย

“ออกมาแล้ว” ตรงนี้เสียงดังโหวกเหวกมาก คาดว่าปลายสายคงได้ยินไม่ชัด ชูหนิงจึงพูดขึ้นเสียง “มาแล้ว!”

อิ๋งจิ่งยืนอยู่ข้างหลังเธอ ในครั้งนี้เขาแปลงร่างกลายเป็นขนมหนิวผีถัง* ทำตัวติดหนึบอย่างไม่ลังเล

“ผมถามอะไรคุณสักอย่างได้ไหม” เขาเดินตามเธอไป

“ว่า?” ชูหนิงชอบพูดขู่ให้คนกลัวเสมอ “ฉันเก็บเงินค่าคำตอบนะ”

“ทำไมคุณถึงไม่เลือกผม”

“ทำไมฉันต้องเลือกนาย”

“สาขาเอกของพวกผมเจ๋งมากนะ เป็นสาขาวิชาที่สำคัญระดับประเทศ แถมยังมีการอนุมัติงบประมาณพิเศษเพื่อใช้ในการศึกษาวิจัยทุกปี และผมยังค้นคว้าหาข้อมูลแล้วด้วยว่าความต้องการในผลิตภัณฑ์ด้านการบินของประเทศเราเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกปี อัตราการเติบโตเป็นแบบในเชิงอุดมคติอย่างยิ่ง” อิ๋งจิ่งแกล้งทำเป็นเชี่ยวชาญ “คุณไม่อยากกินเนื้อติดมัน** ชิ้นนี้เหรอ”

ชูหนิงมองไปที่เขา กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่อยาก”

“เป็นเรื่องที่สามารถทำเงินให้กิจการบริษัทได้ทั้งนั้นเลยนะ แล้วทำไมถึงจะไม่ชอบโครงการของพวกผมล่ะ”

ชูหนิงไม่อยากจะพูดให้มากความ เพียงแต่เดินตรงไปข้างหน้า

“แล้วที่คุณหมายถึงในวันนั้น…อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นสาระสำคัญเลย ในกระบวนการทั้งหมดของการวิจัยและพัฒนาเครื่องยนต์ในทีมหลักสามารถสร้างเทคโนโลยีผลพลอยได้ออกมามากมาย ซึ่งค่อนข้างใช้งานได้ง่ายและใช้ได้โดยทั่วไป อย่างเช่น การถ่ายภาพทางอากาศ การทำแผนที่ภูมิศาสตร์ การสำรวจทางธรณีวิทยา ทั้งหมดล้วนต้องการการสนับสนุนจากอุตสาหกรรมด้านการบินทั้งนั้นเลยครับ”

อิ๋งจิ่งพูดรัวพลางหอบหายใจแฮกๆ หยุดเพื่อผ่อนลมหายใจ แล้วจึงพูดฉอดๆ ต่อไปอีก “ได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ไปด้วยและทำเงินไปด้วย ถึงตอนนั้นก็ได้ทั้งชื่อเสียงทั้งเงินทอง คุณจะมั่งคั่งร่ำรวยแน่นอน คะ…คุณ ช้าลงหน่อยสิ เฮ้ ผมแนะนำตัวเองอีกครั้งแล้วกัน ถ้าหากคุณเปลี่ยนความคิดล่ะก็ มาหาผมได้ทุก…”

ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกเธอดึงแขนเอาไว้อีกครั้ง ชูหนิงลากเขามาด้านข้าง “ดูทาง”

บาร์เทนเดอร์คนหนึ่งยกเหล้าเดินเฉียดไหล่อิ๋งจิ่งไป ถ้าช้าไปสักนิด ทั้งสองคนก็คงจะชนกันจนเกิดเหตุการณ์ฟาดเคราะห์แบบว่า ‘ถ้วยชามแตกกระจาย’

อิ๋งจิ่งตะลึงงัน ชูหนิงกำลังจะปล่อยมือเขา ทว่าขณะนี้เองเขาเกิดตอบสนองขึ้นมา อิ๋งจิ่งกลับเป็นฝ่ายคว้าเธอเอาไว้ ชูหนิงแขนบอบบางจึงถูกเขาบีบจนเจ็บ

ทั้งสองคนอยู่ชิดติดกันแนบแน่น

ความตื่นเต้นและความตื่นตัวค่อยๆ ลดลง อิ๋งจิ่งพูดอย่างน่าสงสาร “คุณพิจารณาผมหน่อยเถอะนะ”

“…”

ชูหนิงนิ่งเงียบด้วยความสงสารชั่วขณะ วันนี้เธอประสบเคราะห์ร้ายอะไรกันนะถึงได้เจอคนตามติดแน่นหนึบเหมือนกาวขนาดนี้

เมื่อเกิดความรู้สึกชนิดที่แทบจะจนปัญญาแบบนี้ขึ้นแล้วสักครั้ง ก็ทำให้ความคิดที่เดิมทีมีความแน่วแน่เกิดคลอนแคลนเข้าสู่จุดวิกฤต

ชูหนิงทอดถอนใจคิดอย่างปลงตก สุดท้ายก็ผ่อนน้ำเสียงให้อ่อนลง “นายตามฉันมา”

ชูหนิงพาอิ๋งจิ่งออกมาจากร้านเหล้า