ทดลองอ่าน Unrequited Love… ระยะแอบรัก บทที่ 8

ชายหนุ่มคนนั้นยังคงบ่นต่อด้วยความแค้นเคือง ก่อนเขาจะยื่นมือไปรัดคอเซิ่งไหวหนานกะทันหันพร้อมเอ่ย“นายเลิกเล่นซะทีได้ไหมเนี่ย! เกมอะไรอีกล่ะ”

เสียงของเซิ่งไหวหนานเพราะมาก น้ำเสียงนั้นฟังดูสบายๆ และห้าวกว่าเวลาคุยกับผู้หญิงอยู่บ้าง

“ ‘Apollo Justice: Ace Attorney’ ตอน ม.ปลาย เล่นไปแค่สามภาคเลยระลึกความหลังสักหน่อย”

“ระลึกบ้าอะไรล่ะ นายได้ฟังฉันพูดบ้างไหมเนี่ย!” ชายหนุ่มยังคงรัดคอเขาโยกไปโยกมา ในตอนนั้นข้อศอกของเขาขยับไปด้านหลังเล็กน้อยจึงชนแก้วน้ำของลั่วจื่อที่อยู่ด้านหลังล้ม ยังดีที่บนโต๊ะไม่ได้วางหนังสือเอาไว้ มีแค่กระดาษทดไม่กี่แผ่นซึ่งเพิ่งจะหยิบออกมาจากกระเป๋าหนังสือ แต่ว่า…ตัวเธอค่อนข้างแย่หน่อย น้ำร้อนชงกาแฟที่เพิ่งกดตอนเดินเข้ามานั้นหกเลอะไปทั้งตัว

เสื้อผ้าไม่สำคัญ ที่สำคัญคือมันร้อนมาก

เธอสูดลมหายใจเย็นๆ เข้าไป ผู้หญิงที่นั่งข้างๆ ร้องเสียงดัง ดึงดูดสายตาคนรอบข้างส่วนใหญ่ให้หันมองมา

ชายหนุ่มคนนั้นช็อกไปแล้วอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่คำว่า ‘ขอโทษ’ ยังพูดไม่ออก แค่หันหน้ามามองลั่วจื่อพร้อมอ้าปากกว้าง ขณะที่เธอกำลังรีบค้นกระเป๋าหนังสือ ที่แถวหน้าก็มีมือยื่นกระดาษทิชชูซองหนึ่งมาให้กะทันหัน

เมื่อเงยหน้ามองก็เห็นว่าเป็นเซิ่งไหวหนาน เขากำลังถอนหายใจพลางเอ่ยว่า “ขอโทษด้วย”

ลั่วจื่อยิ้มกว้าง เธอรับกระดาษทิชชูมาพร้อมเอ่ยขอบคุณ หลังเช็ดเสื้อผ้าแล้วก็ใช้กระดาษทิชชูซับ ‘แอ่งน้ำ’ บนโต๊ะต่อ

หลังจัดการเกือบเสร็จ เธอถึงได้มองดูเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินอ่อนที่ติดขุยทิชชูจำนวนมากของตัวเองอย่างหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก สภาพของมันดูไม่ได้อย่างกับแผนที่โลก ลั่วจื่อเงยหน้ามองผู้ชายที่ ‘กลายเป็นหิน’ คนนั้นก่อนยกนิ้วขึ้นโบกไปมาตรงหน้าเขาพร้อมพูดว่า “ควรจะได้สติกลับมาได้แล้ว ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ร้องไห้บอกให้นายชดใช้หรอก”

ในที่สุดชายหนุ่มคนนั้นก็ได้สติกลับมา เขารีบร้อนเอ่ย “ขอ…ขอโทษนะ”

บางทีอาจยังเหลือปมในใจจากครั้งก่อนที่เธอทิ้งไว้ให้เขา คราวนี้เลยกลัวจนติดอ่างไปแล้ว

เธอรู้สึกจนปัญญาเล็กๆ ได้แต่พยายามโบกมือบอกเขา “ไม่เป็นไรๆ จริงๆ นะ”

เซิ่งไหวหนานขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าดูซับซ้อน ผ่านไปนานถึงได้เอ่ยขึ้นมาช้าๆ “เธอไม่เจ็บเหรอ น้ำร้อนขนาดนั้น”

“อ่า ก็นิดหน่อย” เธอยังคงยิ้ม “แต่ไม่เป็นไร ฉันผิวหนา เรียนต่อกันเถอะ”

ตอนที่กลับไปนั่ง ลั่วจื่อแอบลูบหน้าท้องกับต้นขาตัวเองเบาๆ ความจริงแล้วเธอยังเจ็บอยู่ แต่ว่าตอนที่เธอกำลังจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบกลับไป คนที่นั่งข้างๆ ก็ช่วยกรีดร้องให้เธอแทนไปแล้ว