ทดลองอ่าน ชายาแม่ทัพหยามไม่ได้ บทที่ 5-บทที่ 6

บทที่ 5

บ้าเสียจริง!

เนี่ยชิงหลวนอยากทำมือเป็นสัญลักษณ์ที่ไม่สุภาพให้เนี่ยหยวนหวา

ไม่ให้นางแต่งกับฉินชิงนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร แต่จะให้นางแต่งกับคนที่มีอนุภรรยาเป็นโขยง เห็นทีต้องคัดค้านเต็มที่

ชาติที่แล้วนางคงไปขุดสุสานบรรพบุรุษของเนี่ยหยวนหวา นางผู้นี้จึงได้ตามรังควานตนไม่เลิกเช่นนี้

สีหน้ากรุ่นโกรธของเนี่ยชิงหลวนทำให้เนี่ยหยวนหวาคิดไปว่านางคงจะรักชอบฉินชิงจริงๆ จึงยิ่งมุ่งมั่นให้เนี่ยชิงหลวนกับฉินชิงร้าวฉานกันให้ได้

เนี่ยหยวนหวายิ้มอย่างผู้มีชัย

พอเห็นนางเดินจากไปแล้ว ผีผาที่อยู่ข้างๆ ก็กระตุกแขนเสื้อเนี่ยชิงหลวนพลางกระซิบว่า “คุณหนู รักษากิริยา รักษากิริยาด้วยเจ้าค่ะ”

รักษากิริยามารดาเจ้าสิ!

เนี่ยชิงหลวนโกรธจนแทบอยากจะปรี่เข้าไปทุบเนี่ยหยวนหวาให้กระอัก

ผีผารีบออกปากเตือนสติ “คุณหนู ที่นี่เป็นวังหลวง ขืนทำอะไรแล้วคนมาเห็นเข้า ท่านจะไม่อาจรักษาศีรษะตนเองไว้ได้นะเจ้าคะ”

เนี่ยชิงหลวนที่ยังอยากรักษาศีรษะของตนไว้จึงยอมถอย

นางก็รักตัวกลัวตายอยู่เหมือนกัน อันว่าคนเราต่อให้ตายดีก็ไม่สู้มีชีวิตอยู่ แม้ต้องอยู่อย่างขาดๆ เกินๆ ไปบ้างก็เถอะ

เนี่ยชิงหลวนที่มีชีวิตขาดๆ เกินๆ จึงหลบซ่อนตัวอยู่ในมุมอันโดดเดี่ยวด้วยความไม่สบอารมณ์

ชีวิตที่ต้องถูกผู้อื่นมาควบคุม ซ้ำยังคอยบงการ ช่างเป็นชีวิตที่ย่ำแย่ยิ่งนัก

ยิ่งไปกว่านั้นคนที่คอยควบคุมและบงการผู้นี้กลับมีความแค้นต่อนาง เป็นหญิงสารเลวที่อยากจะให้นางใช้ชีวิตทุกห้วงขณะจิตอย่างทุกข์ระทมหม่นหมอง

เวลานี้ผีผาก็กระตุกชายแขนเสื้อของนางพอดี

เนี่ยชิงหลวนจึงพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ “ข้าก็หลบอยู่ตรงนี้ไม่พูดไม่ขยับเขยื้อนแล้วอย่างไรเล่า ยังรักษากิริยาไม่ดีพออีกรึ”

ผีผาตอบกลับมาว่า “ไม่ใช่เจ้าค่ะคุณหนู ข้าแค่จะบอกว่าฝ่าบาทเสด็จมาแล้ว”

ในที่สุดฮ่องเต้หลงอันตี้ผู้เป็นจุดรวมความสนใจของงานเลี้ยงพระญาติในครั้งนี้ก็มาถึงจนได้

ฮ่องเต้หลงอันตี้มีพระชนมพรรษากว่าห้าสิบแล้ว อาจเพราะต้องหมกมุ่นหาทางสร้างสมดุลระหว่างกลุ่มอำนาจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน พระพักตร์จึงดูหย่อนคล้อยเกินอายุไปบ้าง