ทดลองอ่าน คู่นิรันดร์พันภพ บทที่ 1 – บทที่ 2

หลังจากพาหญิงสาวขึ้นมาบนรถ นางสลบไสลอยู่ตลอด จนกระทั่งตอนนี้จึงฟื้นขึ้นมา

หรือว่าความจริงแล้วนางเคยตื่นมาก่อนหน้านี้?

ชายหนุ่มมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนตรงหน้าแล้วก็เลิกคิ้ว ยกมุมปากขึ้น

“กินหรือไม่” เขาอมยิ้มเอ่ยถามเรียบๆ “เหอเถา”

หญิงสาวข้างหลังไม่ตอบ เขายกมือขึ้นช้าๆ ยื่นเหอเถาที่แกะแล้วไปข้างหลัง ทว่านางไม่รับ

“แสดงว่าไม่เอา”

เขายิ้มและหดมือกลับมา ส่งเนื้อเหอเถาใส่ปากตัวเอง มองทิวทัศน์ราตรีตรงหน้าต่อพลางเคี้ยวช้าๆ

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าใด คนข้างหลังถึงเอ่ยปากในที่สุด

“เจ้าเป็นใคร”

เสียงเล็กเบาดังขึ้นข้างหู เนื่องจากอ่อนแอ ทั้งยังไม่ได้เอ่ยปากพูดนานเกินไป เสียงนั้นจึงแหบพร่าเล็กน้อย ทว่ายังคงไพเราะ

กระนั้นเขาก็รู้ดีว่าการมีน้ำเสียงไพเราะดุจเสียงสวรรค์ไม่ได้หมายความว่าคนผู้นั้นจะเป็นคนดี ดังนั้นเขายังคงไม่กล้ากะพริบตา แจ้งชื่อเสียงเรียงนามของตนออกไปอย่างว่าง่าย

“ซ่งอิ้งเทียน”

“ทำอาชีพอะไร”

“เป็นแค่หมอธรรมดาๆ คนหนึ่ง” เพื่อลดความยุ่งยากให้นาง เขาจึงชี้แจงเพิ่มเติมในคราวเดียว “ท่านพ่อข้าประกอบอาชีพอยู่ที่ต้งถิง อาจารย์อาหาเลี้ยงชีพอยู่ที่หยางโจว ช่วงนี้ศิษย์น้องหญิงของข้ากำลังจะแต่งงาน อาจารย์อาตั้งใจเรียกข้าไปช่วยงาน หลายวันก่อนข้าล้างหน้าอยู่ริมน้ำ เห็นเจ้าบาดเจ็บสาหัสแต่ยังมีลมหายใจอยู่ ด้วยจิตใจของคนเป็นหมอ ข้าจึงพาแม่นางขึ้นมาบนรถ ดูแลอย่างดี…”

“พอแล้ว!” เสียงที่ตวาดเขาช่างเยียบเย็น

ซ่งอิ้งเทียนหุบปากอย่างว่าง่ายทันที มีดอยู่ในมือผู้อื่น ยังคงเชื่อฟังหน่อยจะดีกว่า

ลาข้างหน้าลากรถไปช้าๆ คนข้างหลังมือเล็กยังคงกำมีดแน่น พาดอยู่บนคอเขา

เขารู้สึกได้ว่าลมหายใจออกของนางแผ่วอ่อนและสับสนกว่าเดิม แต่นางพยายามควบคุมตัวเอง

หนึ่งชั่วยาม ก่อนเขาเพิ่งจับชีพจรนาง สองวันนี้แม้นางจะดีขึ้นเล็กน้อย แต่ชีพจรยังคงแผ่วอ่อนจนแทบหาไม่เจอ ร่างกายอ่อนแออย่างยิ่ง มีความเป็นไปได้ที่จะสิ้นใจทุกเมื่อ บอกตามตรง เขาสงสัยเหลือเกินว่าตอนนี้นางสามารถลุกขึ้นเดินได้สักกี่ก้าว

ทว่าต่อให้อ่อนแอ นางก็ยังมีแรงเหลือพอที่จะปาดคอเขาได้แล้วกัน

หญิงสาวเงียบไปครู่ใหญ่ พยายามปรับลมหายใจที่ไม่สม่ำเสมอของตัวเอง

ครั้นลาลากรถหักเลี้ยว นางถึงเอ่ยปากอีกครั้ง

“หันกลับ”

“ไปที่ใด”

“ข้าสั่งให้หันกลับก็หันกลับ”

ซ่งอิ้งเทียนยื่นมือไปจับเชือกบังเหียน เห็นด้านหลังของต้นไม้ใบหญ้าข้างหน้ามีแสงไฟรำไร

แสดงว่านางไม่อยากเข้าไปในเมืองหรือหมู่บ้าน?

ก็ได้ ถึงอย่างไรข้าก็ไม่ได้อยากไปหยางโจวจริงๆ อยู่แล้ว