ทดลองอ่าน ขอชิมสักคำ… ได้ไหมคนดี ชุด ขอได้ไหม บทที่ 4

บทที่4 บุหงาปูดะ

ฟองจันทร์กับฐานิตกำลังช่วยกันเรียงกล่องพัสดุบรรจุขนมที่ช่วยกันแพ็กเมื่อเย็นวานลงลังใหญ่ เตรียมเอาไปส่งไปรษณีย์ พอดีมีเสียงรถวิ่งเข้ามาในเขตบ้านสาวร่างท้วมเลยโผล่หน้าไปดูตรงหน้าต่าง แล้วก็ร้องลั่น

“ไอ้ฟอง คุณพอลมาโว้ย”

“หา!”

“มาทำไมไม่รู้ แกออกไปดิ๊” ฐานิตสั่ง

“อ้าว แล้วแกไม่ออกไปล่ะ ไหนบอกว่าแกพร้อมเต๊าะเอง” ฟองจันทร์วางมือจากกล่องพัสดุเตรียมออกไปต้อนรับแขกโดยดี แต่ก็อดหยอกเพื่อนไม่ได้…เมื่อคืนเธอเพิ่งคิดเองว่าไม่รู้จะได้เจอเขาอีกไหม ใครจะไปนึกว่าแค่ฟ้าสว่างเขาก็มาปรากฏตัวให้เจอแล้ว

“ถ้าฉันเจอเขาบนเครื่องบินแถมเมื่อวานเกือบโดนเขาขับรถชน ฉันก็จะออกไปเองอ่ะนะ อันนี้มันดูเขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรของแกมากกว่าไง”

สาวร่างเล็กส่ายหน้าไปมาเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูออกจากบ้าน พอดีกับที่ชายหนุ่มเดินจากรถมาใกล้ถึงเฉลียงหน้าบ้าน เธอเลยส่งเสียงทักทายไป

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีครับคุณฟอง ขอโทษที่มารบกวนแต่เช้า” ปาลส่งยิ้มตอบกลับไป “ผมจะมารบกวนถามเรื่องขนมบุหงาปูดะ* หน่อย”

“ขนมบุหงาปูดะ” ฟองจันทร์เลิกคิ้ว “ที่เมื่อวานคุณซื้อไปกินใช่ไหม ทำไมเหรอคะ”

“คือผมสนใจวิธีทำขนมนี้ เลยอยากรู้ว่าเป็นไปได้ไหมที่จะหาคนสอน” เมื่อคืนนี้พอกลับไปที่รีสอร์ตชายหนุ่มก็นั่งตรวจเอกสารของร้านอาหารที่สิงคโปร์ พออยู่ดึกเขาเลยแกะขนมกินและรู้สึกว่าอาจจะนำขนมบุหงาปูดะนี้มาดัดแปลงเป็นเมนูในร้านของเขาได้

“หมายถึงอยากเรียนทำขนมนี้เลยเหรอคะ” หญิงสาวยิ่งแปลกใจ แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเขาเป็นเชฟ “อืม ต้องลองถามบังหมัดดูแล้วล่ะค่ะแบบนี้ คุณรอสักแป๊บนะคะ เดี๋ยวฉันเข้าไปตามเขาให้”

“ขอบคุณครับ งั้นผมขอรอตรงนี้แล้วกัน” ปาลยิ้มรับก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนม้านั่งตรงเฉลียงบ้าน

ฟองจันทร์เดินกลับเข้าไปในบ้าน ยังไม่ทันเล่าให้ฐานิตฟังก็พอดีพิทักษ์กับฐิตานันท์เดินอุ้มลูกออกมา เธอเลยเล่าถึงจุดประสงค์การมาของเชฟหนุ่มให้ทุกคนฟังพร้อมกัน ทุกคนแปลกใจมากทีเดียว แล้วไกด์หนุ่มก็ทำท่านึก

“มันก็มีที่ที่เขาน่าจะเต็มใจให้ไปเรียนนะ เป็นกลุ่มแม่บ้าน เดี๋ยวต้องลองโทรไปดูก่อน”

พิทักษ์หยิบมือถือขึ้นมากด ขณะที่สาวร่างท้วมก้าวยาวๆ ไปยกลังที่เต็มไปด้วยกล่องไปรษณีย์ขึ้นมายัดใส่มือเพื่อนสนิท