ทดลองอ่านนิยาย แม่ทัพอยู่บน ข้าอยู่ล่าง บทที่ 5

บทที่ 5

รูปโฉมโนมพรรณของนักพรตหญิงอารามเขาหนาวเหน็บจัดได้ว่างามเข้าขั้น ผิวกายนุ่มละมุน นัยน์ตาเย้ายวนชวนฝัน กิริยาอ่อนช้อย สุ้มเสียงออดอ้อน พอได้สวมอาภรณ์ผ้าไหมหรูหราและเครื่องประดับอัญมณี ความงามยิ่งฉายชัดเพิ่มขึ้นสามส่วน

นอกจากนี้ด้วยชีวิตกลางภูเขายากจนข้นแค้น ไร้อนาคต พวกนางจึงรักเงินทองยิ่งกว่าใครๆ เมื่อซย่าอวี้จิ่นหว่านเงินเป็นเบี้ยอย่างมือเติบ แต่ละคนล้วนกระตือรือร้นจนออกนอกหน้า แสดงท่าไม่หวั่นเกรงความตายและไม่หวาดกลัวท่านแม่ทัพ ชม้ายชายตายั่วยวนได้น่าหลงใหลยิ่งกว่าหญิงคณิกาแม่น้ำฉินเสียอีก จึงยากจะโทษที่พวกชายฉกรรจ์ห่ามห้าวบนเรือสำราญของแม่ทัพใหญ่จะพากันผิวปากตบมือ จ้องเขม็งจนลูกตาแทบถลนออกมานอกเบ้ารอมร่อ

ซย่าอวี้จิ่นพึงพอใจอย่างมาก เขาให้เรือสำราญแล่นเข้าไปใกล้ขึ้นอีกอย่างอวดศักดา หมายให้ทุกคนเห็นได้ชัดถนัดตาว่าหนานผิงจวิ้นอ๋องเสเพลเจ้าสำราญ ลุ่มหลงนารี มีสตรีอยู่ในอ้อมแขนทั้งซ้ายขวาไม่น้อยหน้าภรรยาแม้แต่น้อย

ไม่คาดว่าพอเรือสำราญอยู่ใกล้กัน เขาก็ต้องประหลาดใจมากเมื่อพบว่าคนบนเรือสำราญฝั่งตรงข้ามที่ผิวปากพวกนั้นหุบปากเงียบกันหมด ส่วนเยี่ยเจายืนผงาดอยู่กลางกลุ่มคน มองดูเขาอย่างไม่ละสายตา สีหน้านางบูดบึ้งอยู่บ้าง พาให้บรรยากาศตึงเครียด

ใช่เลย! ผลลัพธ์เช่นนี้แหละที่เขาต้องการ!

ซย่าอวี้จิ่นกอดสาวงามอย่างดีอกดีใจ วางท่าผยองพองขนเต็มที่

มีขี้เมาคนหนึ่งขยับเข้าไปเอ่ยกับเยี่ยเจาสองสามคำเบาๆ ก่อนที่นางจะกระดิกนิ้วเรียกเขาเป็นเชิงบอกให้เอาเรือสำราญเข้ามาใกล้ขึ้นอีก

ซย่าอวี้จิ่นย่อมไม่ยอมคล้อยตามเป็นธรรมดา ซ้ำยังแลบลิ้นปลิ้นตาให้ เยี่ยเจาจึงหยิบเชือกเส้นหนึ่งตรงข้างเรือขึ้นมามัดปลายกับกาสุราทองแดงใบหนึ่ง เหวี่ยงหมุนเป็นวงกลมสองรอบแล้วขว้างออกไป มันลอยพุ่งไปเกี่ยวรัดกับราวกั้นตรงกราบเรือฝั่งตรงข้ามในพริบตา จากนั้นนางก็กระโจนตัวขึ้นเดินไต่เชือกข้ามไปอย่างสบายๆ

นางจะซ้อมเขาต่อหน้าคนมากมายอย่างนี้?

ซย่าอวี้จิ่นวิตกอยู่บ้าง แต่ครั้นนึกขึ้นได้ว่าหากนำเรื่องการประทุษร้ายสามีต่อหน้าธารกำนัลไปกราบทูลต่อหน้าพระพักตร์ก็จะสามารถตกลงหย่ากันได้ทันที เขาก็ยินดีปรีดาเป็นการใหญ่ รีบยืดอกขึ้น บุ้ยใบ้ให้นักพรตหญิงถอยออกไปสองก้าว รอรับการทุบตีอย่างกล้าหาญ

ไม่คาดว่าเยี่ยเจาซึ่งเดินโซเซไต่เชือกข้ามมาถึงนั้นมีกลิ่นเหล้าคลุ้งไปทั้งตัว นางมองไปทางนักพรตหญิงก่อนแล้วค่อยมองดูเขาด้วยท่าทางอึกๆ อักๆ

เขาถามเสียงเยาะ

“มองอะไร ไม่เคยเห็นผู้ชายเที่ยวหญิงคณิกาหรือไร อ๊ะ@@@ขออภัย ข้าลืมไปว่าเจ้าเป็นพวกที่ดื่มเหล้าเคล้านารีจนเป็นนิสัย”

นางกวาดตามองนักพรตหญิงแวบหนึ่ง ขยับเข้าไปกระซิบถาม

“พวกนางมาจากที่ใดกัน”

เขาเชิดหน้ากล่าว

“ข้าจะหาความสุขกับสตรี กงการอะไรของเจ้าด้วย”

“ข้ามิได้หมายความเช่นนั้น อย่าเสียงดังนักสิ” นางโอบไหล่เขาพาเดินไปมุมหนึ่ง ลดสุ้มเสียงเบาลงยิ่งขึ้น เอ่ยถามอย่างมีลับลมคมใน “ผู้ช่วยแม่ทัพหลิวบอกว่าแม่นางตัวเตี้ยข้างกายท่านคนนั้นหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก ท่าทางร่าเริงผิดจากผู้อื่น ให้ข้ามาถามดูว่าเป็นแม่นางของหอคณิกาใด จะได้ไปอุดหนุนสักหน่อย”