วายร้ายสายเปย์

“ถ้าผมทำตัวดีๆ คุณจะไม่ไล่ผมออกจากบ้านใช่ไหม”

“ก็ถ้าคุณไม่ก่อเรื่อง ฉันจะไล่คุณได้ไงล่ะ”

“งั้นผมจะเป็นเด็กดีของคุณ ไม่ดื้อไม่ซน คอยดูแลบ้าน ทำกับข้าวรอคุณกลับบ้าน คุณอย่าไล่ผมเลยนะ”

หญิงสาวเม้มปากยามดวงหน้าคมโน้มลงมาใกล้จนริมฝีปากห่างกันเพียงแค่คืบ แต่ความหวาดหวั่นลึกๆ ในใจบีบให้เธอยกมือดันตัวออกห่างจากอ้อมอกกว้าง รีบเดินหนีเข้าบ้านเพื่อหลบซ่อนหัวใจที่มันชักจะเต้นแรงเกินไปแล้ว

‘เนตรอัปสร’ บังเอิญช่วยชีวิตชายแปลกหน้าจากพงหญ้าข้างทาง

โดยไม่คาดคิดว่า ‘ภาระ’ นั้นจะมาเกาะติดเธอราวกับปลิง

เขาอ้างว่าความจำเสื่อม เธอเลยจำยอมให้เขามาอาศัยที่บ้าน

แต่แทนที่จะทำตัวว่านอนสอนง่าย ยักษ์ปักหลั่นกลับขยันจีบเธอไม่เว้นแต่ละวัน

เพราะบาดเจ็บสาหัสและอยากซ่อนตัวจากคนร้าย

‘เภา’ จึงแกล้งความจำเสื่อมและใช้โอกาสนี้หลบไปอยู่บ้าน ‘นางฟ้า’ ของเขา

งานนี้คุณชายสายเปย์ยอมถูกใช้งานเยี่ยงทาส เพื่อแลกกับหัวใจสาวที่เขาหมายปอง

การเดินหน้าจีบของชายหนุ่มทำให้เธอหวั่นไหว 

แต่เพราะพิรุธหลายอย่างทำให้หญิงสาวไม่ยอมเปิดใจง่ายๆ

แล้วจอมวายร้ายต้องเปย์ด้วยสิ่งใด ถึงจะพิชิตใจสาวหน้าหวานได้เสียที