‘เคล’ ปลีกตัวออกจากสังคมมาใช้ชีวิตอยู่กลางป่าทึบตามลำพัง หลีกเลี่ยงการพบปะผู้คนมาเนิ่นนาน จนกระทั่งชายหนุ่มผู้หนึ่งฝ่าม่านหมอกเข้ามาจับนางยัดใส่กระสอบแล้วพาตัวมายังปราสาทแห่งหนึ่ง ทำให้นางมิอาจปิดตาของตนเอง แสร้งทำเป็นไม่รับรู้สถานการณ์ของโลกภายนอกได้อีกต่อไป

โรคระบาดกำลังคร่าชีวิตผู้คนไปเรื่อยๆ ก่อให้เกิดความอดอยาก ความแห้งแล้งกันดาร กลิ่นอายแห่งความตายแผ่คลุมไปทั่ว ‘เขา’ ผู้เป็นเจ้าของปราสาทจึงลักพาตัวนางมาที่นี่เพราะคิดว่านางมีความสามารถที่จะช่วยเขาได้

ใช่ นางช่วยได้… และก็ได้แต่หวังว่าสิ่งที่ตนพร่ำบอกว่า ‘ข้าไม่ใช่แม่มด’ จะทำให้ผู้คนในปราสาทแห่งนี้เลิกหวาดกลัวนาง ช่วยให้นางรอดพ้นจากการถูกจับไป ‘เผาทั้งเป็น’ ก่อนที่จะช่วยพวกเขาให้รอดพ้นจากวิกฤตได้สำเร็จด้วยเถิด!