โฉมสะคราญล่มเมือง
ทดลองอ่านนิยาย โฉมสะคราญล่มเมือง เล่ม 1 บทที่ 7-บทที่ 8
บทที่เจ็ด “แดนเยียนต้นหญ้าแทงยอดอ่อน แดนฉินไซร้ใบหม่อนเขียวไสว” “วันใดท่านหวนคิดถึงคนไกล ใจข้าคงสลายเสียก่อน” เสี...
คลิกเพื่ออ่าน
บทที่เจ็ด “แดนเยียนต้นหญ้าแทงยอดอ่อน แดนฉินไซร้ใบหม่อนเขียวไสว” “วันใดท่านหวนคิดถึงคนไกล ใจข้าคงสลายเสียก่อน” เสี...
บทที่ห้า ใบไม้โรยดอกไม้ผลิกุหลาบพันปี หาใช่มีสิ่งใดเหลือบนโลกหล้า เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง ในสระน้ำไม่มีเงาของดอกบัวอย...
บทที่สาม ศาลาเงียบสงบทอดยาวไปในสระน้ำ ไม่มีรั้วรอบอันใด สายน้ำสีครามและบันไดหยก* สีขาวหลอมรวมเป็นหนึ่ง ร่างอรชรร่...
บทที่หนึ่ง ช่วงต้นฤดูหนาว ท้องฟ้าเพิ่งจะสว่าง หมอกบางก็ปกคลุมไปทั่ว โลกดั่งทาย้อมด้วยสีขาวเทาช่างดูขมุกขมัว จืดจา...
