ตราบแผ่นดิน… สิ้นกาลเวลา
ทดลองอ่าน นิทานรักนักษัตรปีมะเส็ง บทที่ 4
บทที่ 4 เสียดายที่โชคชะตาไม่เป็นไปอย่างใจหวัง เพราะเมื่อเดินทางไปถึงคฤหาสน์สกุลหลินที่หยางโจว พวกเขาถึงรู้ว่าหลินหรูไห่...
คลิกเพื่ออ่าน
บทที่ 4 เสียดายที่โชคชะตาไม่เป็นไปอย่างใจหวัง เพราะเมื่อเดินทางไปถึงคฤหาสน์สกุลหลินที่หยางโจว พวกเขาถึงรู้ว่าหลินหรูไห่...
บทที่ 15 คู่แค้น แสนดี “วันนี้พี่ชายของฉันไหว้พระนานกว่าปกติอีกแล้ว สงสัยจะไปจับโจร” ณิรชาชำเลืองแลไปยังห้องพระ ห...
บทที่ 13 คำสาบานเพื่อผู้ที่จากไป ตั้งแต่นั้น ณิรชาก็เข้าหน้าหลวงเสนาสรศักดิ์ไม่ค่อยติดเอาเสียเลย ชายหนุ่มหมางเมิน...
บทที่ 11 ทางที่เลือก “ท่านเจ้าคุณคะ อิฉันว่าจะส่งแม่ไพลินกลับเข้าวังเสียที” ตกค่ำคุณหญิงพลอยศรีก็เริ่มเกริ่นกับสา...
บทที่ 9 กลับคืนที่เดิม ร่างเพรียวยืนสงบอยู่ที่ศาลาท่าน้ำไม่ไหวติง หลวงเสนาสรศักดิ์มองขึ้นไปบนเรือนเป็นระยะด้วยสาย...
บทที่ 7 อดีตบรรจบ เรือลำน้อยสองลำพายไปตามคลองสัญจรต่างๆ ณิรชาในร่างแม่หญิงไพลินพยายามนึกถึงถนนหลายสายหรือสถานที่ต...
บทที่ 5 ดาวแทรกฤกษ์ดาวโจร “ไพลิน!” เสียงห้าวจากคนถือดาบทวนราวกับกำลังเจอสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุด ดาบในมือตกลงพื้นในทัน...
บทที่ 3 หลวงตา “แม่หญิง!” แม่อ่อนตาเหลือกถลาตามมา พร้อมๆ กับร่างสามร่างในภาพรางเลือน คนหนึ่งคือคุณหญิงผู้เป็นมารดาของแ...
