ทดลองอ่าน How to… เดตออนไลน์ยังไงให้พัง เล่ม 2 บทที่ 46-47 #นิยายวาย

บทที่ 46

 

เซี่ยงไหวจือเล่นเกมมานานหลายปีแต่ไม่เคยแตะระบบดอกไม้ไฟเลย ซึ่งอย่าว่าแต่ติดตั้งดอกไม้ไฟ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร้านขายดอกไม้ไฟอยู่ที่ไหน

ครั้งนี้จิ่งฮวนน่าจะรับรู้จุดประสงค์ของชิวเฟิงได้ชัดเจนแล้ว

ถ้าเป็นปกติจิ่งแสนหวานตัวน้อยคงออกจากปาร์ตี้ทันที แต่ตอนนี้เซียนจิ้งจอกน้อยยังคงอยู่ในปาร์ตี้เดียวกับบัณฑิตโดยไม่ขยับตัวแม้สักนิด ชิวเฟิงก็เช่นกัน

ชัดเจนแล้วว่าทั้งสองคนกำลังคุยกันในช่องแชตปาร์ตี้

คุยเรื่องอะไรกันนะ

เซี่ยงไหวจือคิดในใจ คนที่ยัง ‘นอนร่วมเตียง’ กับเขาอยู่เมื่อครู่นี้คงไม่ได้เปลี่ยนใจเร็วขนาดนั้นหรอก ยิ่งไปกว่านั้นดูจากประวัติความรักของชิวเฟิงที่ผ่านมาแล้ว อีกฝ่ายไม่ใช่เกย์แน่นอน

แต่เซียนจิ้งจอกน้อยยืนอยู่บนดอกไม้ไฟและไม่มีสัญญาณว่าจะจากไปเลยสักนิด

เขาควรบอกเรื่องสถานะของชิวเฟิงกับรุ่นน้องหรือเปล่า

เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมาก็ถูกเซี่ยงไหวจือปัดตกไปในทันที ถ้าจิ่งฮวนชอบไอ้หมอนั่นจริง งั้นเขาก็คงกลายเป็นพ่อสื่อสินะ

ด้านหลังลู่หังที่กำลังทำเควสต์ก็แทบจะอาเจียนออกมาแล้ว เขาบ่นพึมพำ “เควสต์นี้ยุ่งยากจะตาย คำสั่งเดียวก็บอกให้ฉันไปหา NPC ตั้งสิบกว่าตัว ตอนนั้นนายทำเควสต์นานไหม…ช่างเถอะ ฉันไปสั่งชานมกินให้สดชื่นหน่อยดีกว่า เซี่ยงเซี่ยง จะเอาด้วยไหม”

“ไม่เอา”

จู่ๆ เซี่ยงไหวจือก็นึกถึงชานมสามแก้วที่เพิ่งซื้อให้เซียนจิ้งจอกน้อย ไม่แน่ว่าตอนนี้จิ่งฮวนอาจจะกำลังดูดชานมที่เขาซื้อให้พลางจู๋จี๋กับชิวเฟิงอยู่ก็ได้

เขาเบนสายตากลับมาพลางขยับนิ้วมือ ชายชุดดำหมุนตัวเพื่อออกจากแผนที่และกลับมาที่เมืองหลัก

เขาจะคิดมากไปทำไม เขากับจิ่งฮวนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ไม่ควรไปก้าวก่ายเรื่องของอีกฝ่ายเลย

อีกอย่างจิ่งฮวนเองก็มีสิทธิ์เลือก ถ้าชิวเฟิงเป็นแบบที่เจ้าตัวชอบก็ดีเลยไม่ใช่เหรอ ต่อไปอีกฝ่ายจะได้ไม่มาตามติดเขาอีก

เซี่ยงไหวจือคิดปลอบใจตัวเองด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขากดเปิดกระเป๋าในเกมเพื่อดูอัญมณีที่นอนสงบนิ่งอยู่ในนั้น

ถ้าเซียนจิ้งจอกน้อยอยากพัฒนาความสัมพันธ์กับชายอื่นจริงๆ ดูเหมือนว่าการจะยกอัญมณีเม็ดนี้ให้คงไม่เหมาะแล้ว

 

นี่เป็นครั้งแรกที่จิ่งฮวนได้เห็นดอกไม้ไฟเว่อร์วังขนาดนี้

เขาก้มลงมองตัวอักษร ‘จิ่ง’ ที่รายล้อมด้วยรูปหัวใจใต้เท้าตัวเองด้วยความตกตะลึงอยู่นานกว่าจะเรียกสติกลับมาได้

“สวยไหม เสี่ยวจิ่งจิ่ง” ชิวเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฉันเพิ่งไปศึกษามา ทำพังไปตั้งหลายอันแน่ะ”

“สวยดี” จิ่งฮวนอุทานอย่างประหลาดใจ “ระบบดอกไม้ไฟเอามาเล่นแบบนี้ได้ด้วยเหรอเนี่ย”

ก่อนหน้านี้ตอนอยู่หอพักจิ่งฮวนเคยเห็นลู่เหวินเฮ่าจุดดอกไม้ไฟรูปหัวใจให้แฟนมาก่อน ที่จริงดอกไม้ไฟรูปหัวใจเป็นลูกไม้เก่าไปแล้ว ในเว็บบอร์ดก็มีกระทู้สอนเยอะแยะไปหมด แต่การใส่ตัวอักษรไว้ตรงกลางรูปหัวใจแบบนี้ถือเป็นครั้งแรกที่เขาเคยเจอเลย

เมื่อชิวเฟิงได้ยินก็ยิ้มออกมา ในที่สุดก็มองเห็นความหวังแล้ว

ดูสิ สาวน้อยคนนี้ประทับใจเขามากจนต้องเปิดไมค์เลย

“เธอชอบก็ดีแล้ว” เขาพูดยิ้มๆ “ถ้าเธอต้องการ ฉันจะทำให้ทุกวันเลย”

จิ่งฮวนเอ่ย “ไม่ต้องหรอก ดอกไม้เยอะขนาดนี้ คงเสียเงินไปเยอะใช่ไหมล่ะ”

จุดที่ห่วยแตกที่สุดของการทำดอกไม้ไฟก็คือทั้งอุปกรณ์และเอฟเฟ็กต์แต่ละอย่างล้วนต้องใช้เงินซื้อมา ปกติแค่จะทำรูปหัวใจก็ต้องใช้เงินไปประมาณสองร้อยหยวนแล้ว

“ไม่เท่าไรหรอก” ชิวเฟิงตั้งใจพูดอย่างสบายๆ “แค่ห้าร้อยกว่าๆ ถ้ารวมกับที่ทำพังไปก็แค่แปดร้อยกว่าทองเอง”

เขารู้ดีจริงๆ ว่าควรจะจีบสาวยังไง อย่างแรกก็คือการบอกให้อีกฝ่ายรู้ว่าตัวเองยินดีจะใช้เงินไปเพื่อเธอ

ทว่าจิ่งฮวนกลับช็อกมาก

เรื่องเงินเอาไว้ก่อน แค่อีกฝ่ายคิดจะใส่ข้อความตรงใจกลางรูปหัวใจก็มากพอจะทำให้รู้สึกประทับใจแล้ว

เก่งขนาดนี้อยากจีบใครมีเหรอจะจีบไม่ติด

ไม่แปลกเลยที่ตัวเขาจีบหัวใจเพรียกหาไม่ติดสักที เทียบกับชิวเฟิงแล้ว เขายังด้อยกว่าในทุกๆ ด้าน!

สุดท้ายแล้วเมื่อเทียบกับคำพูดคำจาหวานหยดย้อย การลงมือทำจริงๆ คือสิ่งที่ได้ผลมากที่สุดสินะ

ขณะที่จิ่งฮวนกำลังตระหนักได้ด้วยตนเองอยู่ ทันใดนั้นไอคอนเพื่อนก็กะพริบ

 

[เพื่อน] หัวใจเพรียกหา : …

 

จิ่งฮวนตกใจ หัวใจเพรียกหาออนไลน์ตั้งแต่ตอนไหนกัน

 

[เพื่อน] จิ่งแสนหวานตัวน้อย : [หัวใจ] [หัวใจ] [หัวใจ] พี่ชาย!

[เพื่อน] จิ่งแสนหวานตัวน้อย : ฉันมันตาถั่ว ถึงไม่เห็นแจ้งเตือนว่าพี่ออนแล้ว! TvT

 

เมื่อได้เห็นอีโมจิและอีโมติคอนที่คุ้นเคย เซี่ยงไหวจือก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกโดยไม่รู้ตัว

 

[เพื่อน] หัวใจเพรียกหา : เพิ่งมา ลงดันไหม

 

เมื่อส่งข้อความนี้เสร็จเซี่ยงไหวจือก็เปิดดูรายชื่อดันเจี้ยนพลางคิดวางแผนว่าจะไปลงดันเจี้ยนไหนดี

ดันเจี้ยนในเกม Nine Heroes จะถูกรีเซ็ตจำนวนการลงดันเจี้ยนใหม่ทุกอาทิตย์ แต่เพราะจำนวนดันเจี้ยนมีมากเกินไป เหล่าผู้เล่นจึงมักจะทำได้ไม่หมด ดังนั้นหลายคนจึงเลือกจะลงแต่ดันเจี้ยนที่ให้ค่าประสบการณ์สูงๆ

 

[เพื่อน] จิ่งแสนหวานตัวน้อย : อ๋า พี่คะ วันนี้ฉันไม่ลงดันนะ

[เพื่อน] หัวใจเพรียกหา : ?

[เพื่อน] จิ่งแสนหวานตัวน้อย : ฉันมีเรื่องต้องทำนิดหน่อยน่ะ! >.<

 

เซี่ยงไหวจือเหลือบมองข้อมูลเพื่อนของจิ่งแสนหวานตัวน้อยโดยไม่รู้ตัว

ยังอยู่ที่วังจันทรา แม้แต่พิกัดก็ยังไม่เปลี่ยนเลย

 

[เพื่อน] หัวใจเพรียกหา : เข้าใจแล้ว

 

หลังตอบประโยคนั้นไปเขาก็กดปิดกล่องแชตพร้อมกับหน้าจอดันเจี้ยนลง ก่อนจะเปิดแพลตฟอร์มสตรีมมิ่งด้วยสีหน้านิ่งเฉย

เขากดเลือกหนังที่เพิ่งลงเรื่องหนึ่ง แต่ดูไปได้ไม่กี่นาทีจู่ๆ แถบของเกม Nine Heroes ที่อยู่ด้านล่างก็สว่างขึ้นมา

มีคนส่งข้อความมาหาเขาในเกม

ตั้งแต่รู้จักกับจิ่งแสนหวานตัวน้อย เขาก็ไม่ได้ปิดฟังก์ชันรับข้อความอีกเลย คนที่ส่งข้อความส่วนตัวมาหาเขาครั้งนี้เป็นไอดีสำรองเลเวล 43

 

[ส่วนตัว] แอบคิดถึง : อยู่ไหม

[ส่วนตัว] แอบคิดถึง : ฉันคือเซียนเหมิงเหมิง นี่เป็นไอดีสำรองของฉัน นายอย่าเพิ่งรีบบล็อกฉันนะ ที่ฉันมาหานายครั้งนี้ก็เพราะมีธุระอยากคุยกับนาย

[ส่วนตัว] หัวใจเพรียกหา : ว่ามา

[ส่วนตัว] แอบคิดถึง : ปาร์ตี้พวกนายจะฆ่าเทพสงครามกันใช่ไหม

[ส่วนตัว] แอบคิดถึง : ฉันรู้ว่าถนนยาวไกลกำลังทำเควสต์เทพสงครามอยู่ ฉันเลยอยากจะมาคุยกับนายหน่อย ฉันขอเอามุมมองผู้เล่นของพวกนายตอนฆ่าเทพสงครามไปสตรีมได้ไหม เดี๋ยวฉันจ่ายเงินให้ก็ได้

 

ถึงแม้ Nine Heroes จะเปิดมาหลายปี แต่ปาร์ตี้ที่ฆ่าเทพสงครามได้นั้นมีไม่มาก ส่วนใหญ่ตายยกปาร์ตี้กันอยู่หลายรอบกว่าจะฆ่ามันได้ และเพราะความไม่แน่นอนจึงไม่ค่อยมีใครสตรีมตอนฆ่าเทพสงคราม เพราะกลัวว่าจะตายยกปาร์ตี้แถมยังฆ่าไม่ได้อีกต่างหาก

และเพราะมีคนสตรีมตอนฆ่าเทพสงครามกันน้อย จำนวนคนที่เข้าชมจึงมีเยอะมาก

ดังนั้นเมื่อรู้ว่าถนนยาวไกลจะฆ่าเทพสงคราม เซียนเหมิงเหมิงเลยคิดวิธีนี้ออกทันที

 

[ส่วนตัว] หัวใจเพรียกหา : จะเอามุมมองผู้เล่นให้เธอได้ยังไง

[ส่วนตัว] แอบคิดถึง : นายเอาไอดีฉันไปก็ได้ ฉันมีไอเทมครบอยู่แล้ว

 

พวกกิ๊กของเธอใช้เวลาตั้งหลายวันกว่าจะหามาได้

ด้วยความที่กลัวว่าหัวใจเพรียกหาจะปฏิเสธ เธอจึงรีบเสริม

 

[ส่วนตัว] แอบคิดถึง : เรื่องจิ่งแสนหวานตัวน้อยนายวางใจได้ ฉันจะให้ค่าตอบแทนสี่ส่วน ในทีมเอาไปคนละส่วน ส่วนของเธอฉันจะให้เพิ่มอีกนิดหน่อยก็ได้

[ส่วนตัว] หัวใจเพรียกหา : ฉันไม่ได้ร้อนเงิน

[ส่วนตัว] แอบคิดถึง : …นายเคยบอกว่าอยากชดเชยให้ฉันนี่

[ส่วนตัว] หัวใจเพรียกหา : ต่อให้ชดเชยให้เธอจนฉันขาดทุนก็ไม่เป็นไร แต่จะให้ร่วมทีมกับเธอด้วยคงไม่ได้หรอก

 

เมื่อส่งข้อความเสร็จเซี่ยงไหวจือก็เปิดฟังก์ชันปฏิเสธการรับข้อความจากคนแปลกหน้าอีกครั้ง

เซียนเหมิงเหมิงคุยกับฝั่งนี้ไม่สำเร็จก็ไปร้องไห้คร่ำครวญกับฝั่งลู่หังแทน

“จิ๊ ฉันบอกเซียนเหมิงเหมิงไปแล้วนะว่านายไม่ตกลง ทำไมยัยนั่นยังมาคุยกับนายอีก” ลู่หังเอ่ย

เซี่ยงไหวจือพูดโดยไม่หันมา “ปิดรับข้อความคนแปลกหน้าสิ”

“ฉันไม่เคยใช้ฟังก์ชันนั้นเลยอะ ถ้ามีสาวๆ ที่บูชาฉันทักมาจะทำไงล่ะ”

“สบายใจได้ ไม่มีหรอก”

“ก็ไม่แน่เหอะ ดูอย่างเสี่ยวจิ่งจิ่งสิ?”

ดูเหมือนเซี่ยงไหวจือจะถูกจี้ใจดำ เขาเงียบไปสักพักก่อนจะพูด “ฉันหมายความว่าไม่มีสาวที่ไหนบูชานายหรอก”

“…โห”

ลู่หังตอบเซียนเหมิงเหมิงแบบขอไปทีอยู่สองประโยค จากนั้นก็ไปคุยกับ NPC ก่อนจะล็อกอินวีแชตในคอมพิวเตอร์เผื่อว่าจะได้คุยกับคนในกิลด์

เมื่อถึงวันทำงานช่องแชตกิลด์ก็เงียบกว่าปกติ มีเพียงกลุ่มในวีแชตเท่านั้นที่ยังคุยกันอยู่

“แม่งเอ๊ย!!”

ทันใดนั้นเซี่ยงไหวจือก็ได้ยินคนด้านหลังตะโกนออกมา

เขาขมวดคิ้ว ยังไม่ทันได้ถามอะไร

“ทำดอกไม้ไฟได้สุดยอดมากเลย ชิวเฟิงอย่างโหด ฉันล่ะนับถือเลย นับถือสุดๆ คงต้องยอมยกตำแหน่งหนุ่มเจ้าชู้อันดับหนึ่งในเซิร์ฟบุปผาในคันฉ่อง จันทราในวารีให้หมอนี่แล้วล่ะ ฉันไม่สู้เลย” ลู่หังกดเปิดภาพใหญ่พลางพูดพึมพำ “จริงๆ แล้วดอกไม้ไฟก็เอามาทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอเนี่ย ฉันต้องศึกษาไว้แล้ว”

เซี่ยงไหวจือหันหน้าไปมอง ฉากโรแมนติกที่เกิดขึ้น ณ วังจันทราวันนี้ถูกชิวเฟิงแคปหน้าจอเอาไว้และส่งเข้ามาในกลุ่มแชตกิลด์

เขาละสายตาก่อนจะเปิดวีแชตเลื่อนดูบันทึกการสนทนา

 

ชิวเฟิง [รูปภาพ] ดอกไม้ไฟเจ๋งปะ

อย่าถามหาวันกลับ โห สุดยอด!

จือจือเถาเถาคือชีวิต หัวหน้าหน่วยเก่งเกินไปละ [คุกเข่า]

เด็กน้อยไล่ตามลม เดี๋ยวนะ ที่สำคัญไม่ใช่คำว่า ‘จิ่ง’ กับจิ่งแสนหวานตัวน้อยที่ยืนอยู่บนดอกไม้ไฟหรอกเหรอ!

ให้ตายก็ไม่พูด หัวหน้าหน่วยจีบติดแล้วเหรอ

เซียวเซียว ตามคาด ยินดีกับหัวหน้าหน่วยด้วย! รอกินเลี้ยงงานแต่งนะ! [ยิ้ม]

 

ต่อจากนั้นในแชตก็เต็มไปด้วยการแสดงความยินดี แต่ชิวเฟิงก็ไม่ได้ตอบอะไรอีก จิ่งแสนหวานตัวน้อยเองก็ไม่ปรากฏตัวเลยตั้งแต่ต้นจนจบ

“ถึงว่าวันนี้นายไม่ไปลงดัน” อ่านบันทึกการสนทนาจบลู่หังก็ตบโต๊ะ “จิ่งแสนหวานตัวน้อยหนีไปอยู่กับคนอื่นนี่เอง!!!”

เซี่ยงไหวจือ “…”

“แม่ง ไม่ใช่ว่าต่อไปนี้จิ่งแสนหวานตัวน้อยจะไปอยู่ตี้ประจำของชิวเฟิงหรอกนะ? หลังจากนี้เวลาลงดันคงน่าเบื่อแย่เลย” ลู่หังหยุดพูดไปสักพัก “เธอยังจะไปฆ่าเทพสงครามกับพวกเราอยู่ไหมเนี่ย”

“ไม่รู้สิ”

“เฮ้อ ดูเหมือนอีกเดี๋ยวพวกเขาก็จะแต่งงานแล้ว” ลู่หังเอ่ย “ยังไงก็เคยเป็นเพื่อนร่วมตี้ ฉันส่งของขวัญไปให้หน่อยดีกว่า…เซี่ยงเซี่ยง ถึงตอนนั้นนายจะส่งของขวัญแต่งงานอะไรให้เสี่ยวจิ่งจิ่งเหรอ”

“ไม่รู้สิ”

“แต่สาวน้อยคนนี้ขี้อายมาก เธอคอยตามก้นนายมาตั้งนาน หายากนะเนี่ย” ลู่หังพูดกับตัวเองก่อนจะถอนหายใจ “ขอให้เธอมีความสุขแล้วกัน”

เซี่ยงไหวจือไม่ได้ตอบอะไร เขาสวมหูฟังเข้าไปอีกครั้งพร้อมใบหน้านิ่งๆ ก่อนจะเร่งเสียงหนังกลบเสียงพึมพำของลู่หัง

 

จิ่งฮวนใช้เวลายามบ่ายอยู่ที่หอสักการะฟ้าในเมืองหลัก เขาดูดอกไม้พอแล้ว ในที่สุดก็ทำธุระเสร็จสักที

เขาเปิดกล่องแชตกับหัวใจเพรียกหาแล้วเรียก “พี่ชาย” แต่อีกฝ่ายก็ไม่ตอบเลย

จากนั้นเขาจึงเปิดดูวีแชต

 

เสี่ยวจิ่งยา พี่ชาย~

 

หลายนาทีต่อมา

 

เซี่ยง ?

เสี่ยวจิ่งยา พี่ทำอะไรอยู่คะ ทำไมในเกมไม่สนใจฉันเลย TT

เซี่ยง …ดูหนัง

เสี่ยวจิ่งยา มีเวลาเข้าเกมไหมคะ!

เซี่ยง มีอะไรเหรอ

เสี่ยวจิ่งยา มีเรื่อง!

เสี่ยวจิ่งยา เรื่องใหญ่ด้วย!!!

เซี่ยง มาแล้ว

เสี่ยวจิ่งยา อืมๆ ฉันจะรอที่ศาลเจ้าผู้เฒ่าจันทรานะ *^O^*!

เซี่ยง …

เสี่ยวจิ่งยา … O.O มีอะไรเหรอคะ

เซี่ยง เปล่า จะไปเดี๋ยวนี้แหละ

 

ทำไมถึงแต่งงานเร็วขนาดนี้

เซี่ยงไหวจือกดปิดหนังแล้วเมินเฉยความรู้สึกภายในจิตใจที่อัดแน่นจนไม่สามารถอธิบายออกมาได้ เขาบังคับตัวละครไปยังศาลเจ้าผู้เฒ่าจันทรา

ผู้เฒ่าจันทราคือตาแก่ผมขาวคนหนึ่ง ในมือถือด้ายแดงหน้าตาดูใจดี ที่ด้านหน้ามีเซียนจิ้งจอกน้อยนั่งอยู่หนึ่งตัว

นอกจากเซียนจิ้งจอกน้อยก็ไม่มีคนอื่นอีก

เมื่อเห็นเขาเซียนจิ้งจอกน้อยก็รีบลุกขึ้นปัดฝุ่นบนร่างกายทันที

 

[ขณะนี้] จิ่งแสนหวานตัวน้อย : พี่ชาย!

[จิ่งแสนหวานตัวน้อยส่งคำเชิญให้คุณเข้าร่วมปาร์ตี้ — (ยอมรับ) (ปฏิเสธ)]

 

เซี่ยงไหวจือชะงักก่อนจะกดเข้าปาร์ตี้

หมายความว่ายังไง ทำไมชิวเฟิงถึงไม่อยู่ล่ะ

“พี่ชาย วันนี้พี่ลงดันอะไรไปคะ” จิ่งฮวนถาม

“มีธุระแป๊บนึงเลยไม่ได้ลง” เซี่ยงไหวจือถาม “…จะทำอะไรเหรอ”

คนในปาร์ตี้ไม่ตอบอะไรแต่เดินนำเขาออกไปด้านนอก ทั้งคู่ออกจากศาลเจ้าผู้เฒ่าจันทรา

เมื่อเดินมาถึงจุดวาร์ปของกิลด์ ฉากก็เปลี่ยนไป ตัวละครในเกมทั้งสองตัวปรากฏตัวในฉากกิลด์หอเสียนเหริน

จิ่งฮวนพาเขามายังริมแม่น้ำที่ทั้งคู่เคยมาก่อนหน้านี้และกดยุบปาร์ตี้

เซี่ยงไหวจือยังไม่ทันได้พูดอะไร เบื้องหน้าก็มีแสงสว่างวาบ…

ดอกไม้จำนวนนับไม่ถ้วนเบ่งบานอยู่ตรงเท้าของเซียนจิ้งจอกน้อยและกระจายออกเป็นวงกว้าง หลากสีสันสดใสงดงาม

ดอกไม้หลากสีรวมกันเป็นรูปที่คุ้นเคย

เป็นรูปหัวใจที่เขาเพิ่งเห็นไปเมื่อตอนบ่าย

สิ่งเดียวที่แตกต่างออกไปก็คือคำว่า ‘จิ่ง’ ตรงกลางดอกไม้ไฟนั้นถูกเปลี่ยนเป็นคำว่า ‘เซี่ยง’

 

[ขณะนี้] จิ่งแสนหวานตัวน้อย : แต่น แตน แต๊น!!!

[ขณะนี้] จิ่งแสนหวานตัวน้อย : ของขวัญวันพุธสำหรับพี่ชาย! วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันรักพี่นะคะ!

 

จิ่งฮวนมองดูเคล็ดลับที่ตนเองเพิ่งเรียนรู้มาด้วยความพึงพอใจอย่างมาก

วันนี้หลังจากที่เขาดูดอกไม้ไฟเสร็จก็มอบหนึ่งพันทองให้ชิวเฟิงแทนคำขอบคุณและเป็นค่าตอบแทน ก่อนจะให้อีกฝ่ายสอนวิธีทำดอกไม้ไฟแห่งรักนี้ให้เขา

นี่เป็นการยืมดอกไม้ถวายพระ ชัดๆ จัดการโดยไม่ต้องเปลืองแรงเลย

อีกฝั่งของคอมพิวเตอร์เซี่ยงไหวจือมองดูดอกไม้ไฟอยู่นานโดยไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ

ลู่หังถือแก้วเดินผ่านมา เมื่อเห็นหน้าจอก็ต้องประหลาดใจ “แม่งเอ๊ย? นี่? นี่มันอะไรวะเนี่ย?!”

เซี่ยงไหวจือได้สติกลับมา ริมฝีปากเขายกยิ้ม น้ำเสียงก็แฝงไปด้วยความพึงพอใจและความสบายใจโดยที่ตัวเขาเองก็ไม่ทันสังเกต

“ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ” เขาตอบ “คนก็ยังอยู่นะ ไม่ได้ไปไหน”