ทดลองอ่าน My Little Happiness… ขอเรียกเธอว่าความสุข บทที่ 1 – หน้า 2 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

My Little Happiness... ขอเรียกเธอว่าความสุข

ทดลองอ่าน My Little Happiness… ขอเรียกเธอว่าความสุข บทที่ 1

วันนี้ทุกอย่างราบรื่นมาก ฉงหรงไม่ได้ไปสาย ถึงก่อนเวลาหลายนาทีด้วยซ้ำ แต่ทนายฝ่ายตรงข้ามมาสาย วันนี้ทั้งวันเธอจึงอมยิ้มดูผู้พิพากษาเล่นงานทนายฝ่ายตรงข้ามซึ่งหน้าดำคร่ำเครียด คำด่าไม่มีซ้ำอีกต่างหาก

เมื่อศาลเลิกแล้ว ฉงหรงยืนรอที่ประตูครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินเคียงไหล่กับผู้พิพากษาคนเมื่อครู่ออกไป “อาจารย์อา ทนายคนนั้นเค้าแค่มาสายห้านาทีเท่านั้น ต้องเล่นงานให้ถึงตายเลยหรือ”

“มาสายหนึ่งวินาทีก็ไม่ได้! ยังมีอีกนะ เห็นเอกสารที่เขาส่งขึ้นมาไหม พิมพ์เอียงซะขนาดนั้น! เขาไม่รู้ว่าผมเป็นโอซีดี ขั้นรุนแรงหรือไง อ่านแล้วพะอืดพะอม!”

ฉงหรงกุมหน้าผาก “ทีแรกว่าจะกินข้าวเที่ยงด้วย แต่ว่าเห็นอาการป่วยของคุณหนักกว่าเดิม คาดว่าการพูดจาท่าทางของหนูก็จะทำให้คุณพะอืดพะอม พวกเราต่างคนต่างกินดีกว่านะ!”

ท่านผู้พิพากษาพยักหน้า “ก็ดี ตอนเที่ยงมีนัดพอดี”

ฉงหรงยิ้มบอกลาอีกฝ่าย “เจอกันวันเปิดศาลครั้งหน้าก็แล้วกันค่ะ”

 

ผ่านไปอีกหลายวัน ช่วงหัวค่ำฉงหรงเลิกงานเพิ่งกลับถึงบ้าน ขณะยืนรอลิฟต์อยู่ชั้นล่างเธอก็เจอผู้ชายคนนั้นเป็นครั้งที่สาม

ลิฟต์ขึ้นๆ หยุดๆ ประตูลิฟต์เปิดๆ ปิดๆ คนเข้าๆ ออกๆ ฉงหรงจ้องตัวเลขที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เดาอยู่ในใจว่าผู้ชายคนนั้นพักอยู่ชั้นไหนกันแน่ แต่แล้วก็รู้สึกทันทีว่าตัวเองไร้สาระ

เมื่อเธอได้สติอีกครั้ง ในลิฟต์ก็เหลือเพียงเธอกับผู้ชายคนดังกล่าว ขณะที่ตัวเลขชั้นที่ยังติดสว่างอยู่ก็คือชั้นห้องของเธอเพียงดวงเดียว ชุมชนคอนโดมิเนียมแห่งนี้แต่ละชั้นเหมือนกันทั้งหมดคือมีเพียงสองห้อง หรือว่า

ประตูลิฟต์เปิดอีกครั้ง ฉงหรงเดินออกไปก่อน เธอหยิบลูกกุญแจออกมาเปิดประตูพร้อมกับสังเกตผู้ชายที่ด้านหลังไปด้วย เขาเดินไปยังประตูฝั่งตรงข้ามจริงๆ ฉงหรงเปิดประตูแล้วจึงหันกลับไปมองอีกแวบก่อนจะปิดประตู ครั้งนี้เห็นเพียงใบหน้าด้านข้างของเขา เธอแอบพยักหน้าเงียบๆ อยู่ในใจ ผู้ชายคนนี้รับสมญานามนุ่มนวลปานหยกได้อย่างเต็มภาคภูมิ

 

ถัดไปอีกหนึ่งวัน ตอนสามทุ่ม ฉงหรงอ่านเอกสารจนเวียนหัว จึงสวมเสื้อคลุมออกจากบ้านไปซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อขนม

ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ซูเปอร์มาร์เก็ตถึงมีคนเยอะเป็นพิเศษ ตอนที่ฉงหรงเข้าคิวรอจ่ายเงิน ในสมองยังมีภาพเอกสารเมื่อครู่ จนกระทั่งพนักงานเก็บเงินดูจำนวนเงินที่หน้าจอแล้วเตือนเธอว่า “สามสิบเก้าหยวนหนึ่งเหมา”

ฉงหรงล้วงธนบัตรใบละห้าสิบหยวนออกจากกระเป๋าส่งให้ พนักงานเก็บเงินถามตามที่ได้ฝึกมา “มีหนึ่งเหมาไหม”

ฉงหรงส่ายหน้า “ไม่มีค่ะ”

ทันใดนั้นด้านหลังก็มีมือข้างหนึ่งยื่นเหรียญหนึ่งเหมาออกมาวางบนเคาน์เตอร์เก็บเงิน

ฉงหรงก้มหน้ามองมือข้างนั้นชั่วแวบหนึ่ง รู้สึกคุ้นตามาก หญิงสาวหันกลับไปมองเจ้าของมือ เอ๊ะ คุ้นตาจริงๆ

เธอพยักหน้าเล็กน้อยแสดงความขอบคุณ “ขอบคุณค่ะ”

คนที่ด้านหลังพูดอย่างเนิบนาบไม่ช้าไม่เร็ว “ไม่เป็นไร”

ฉงหรงหิ้วโยเกิร์ตหลายกล่องออกจากซูเปอร์มาร์เก็ตก็เห็นซามอยด์ตัวนั้นหมอบอยู่ที่ประตูจริงๆ มันหมอบนิ่งอย่างว่านอนสอนง่ายรอเจ้าของ ขนของมันสีขาวราวหิมะ ทำหน้าคล้ายกำลังยิ้ม มีเด็กสองคนกำลังล้อมดูอยู่

เด็กสองคนที่หุ้มตัวจนเหมือนบ๊ะจ่างสองลูกหน้าตาอยากรู้อยากเห็น ยื่นมือออกไปลูบขนซามอยด์อย่างระมัดระวังแล้วดีใจหัวเราะเอิ๊กอ๊าก เสียงหัวเราะดังไปไกลมาก

ฉงหรงยิ้มพลางเดินมุ่งหน้ากลับบ้าน เป็นเด็กนี่ดีจริงๆ มีความสุขได้ง่ายๆ

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in My Little Happiness... ขอเรียกเธอว่าความสุข

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี บทที่ 1

บทที่ 1 ปีที่ยี่สิบสี่รัชศกเฉียนเต๋อแห่งราชวงศ์ต้าผิงได้ถูกกำหนดให้เป็นปีที่ต่างไปจากปกติธรรมดา ชุนจื้อ เพิ่งผ่านไป ข่าว...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน บทเพลงปณิธาน ตำนานวิหคโผบิน บทนำ-บทที่ 2

บทนำ   เทวทูตแห่งเขาปี้ลั่ว   วันนี้เป็นวันจิงเจ๋อ ขณะทูตจากเขาปี้ลั่วมาถึงสกุลมู่ มู่เฉินเพิ่งจะดึงถังน้ำขึ้นมาจาก...

community.jamsai.com