ทดลองอ่าน Moonlight เพลงรักใต้แสงจันทร์ เล่ม 1 บทที่ 3 – 4

บทที่ 3

เธอคงต้องมรณภาพแล้ว!!!!

ชูหลี่ไม่รู้ว่า Mr. L และสำนักพิมพ์หยวนเยวี่ยมีความคับแค้นใจอะไรต่อกัน เป็นเพราะสำนักพิมพ์หยวนเยวี่ยเป็นหนี้ค่าต้นฉบับเขาหรือว่าสำนักพิมพ์หยวนเยวี่ยมีตาหามีแววไม่ ปฏิเสธต้นฉบับอันเยี่ยมยอดของเขากันนะ

ชูหลี่ไม่กล้าเอ่ยถาม จึงทำได้แต่พิมพ์ส่งไปว่า ‘…’ แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงเหมือนอยากจะนอนต่อ ครั้นหลับตาลงเมื่อใดก็นึกถึงหน้าสุนัขจิ้งจอกตัวนั้นจนทำให้นอนไม่หลับ…ทำได้เพียงลืมตาแล้วลุกขึ้นนั่ง หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาคุยกับ Mr. L ต่อ เมื่อเห็นว่าเขาไม่สนใจเรื่องสำนักพิมพ์หยวนเยวี่ย เธอจึงเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาทันที…

มือปืนไซเบอร์ที่ลิงเชิญมา : อ้อ! มีเรื่องที่น่าสนใจอีกเรื่องหนึ่ง ฉันได้เจอกับนักเขียนคนหนึ่งหลังสัมภาษณ์วันนี้ด้วยแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆ เขาเป็นผู้ชายที่หล่อมาก กำลังคุยกับ บ.ก. เป็นการส่วนตัวแบบเสียงดังโวยวายและไร้เหตุผลมากที่ห้องทำงาน เฮ้อ…ไม่รู้ว่าใหญ่มาจากไหน คนเรานี่ตัดสินจากภายนอกไม่ได้เลยจริงๆ ภาพลักษณ์ภายนอกที่ทุกคนเห็นในเวยป๋อคงน่ารักใสซื่อมาก แต่เนื้อแท้แล้วนั้น เหอๆๆๆๆ

มือปืนไซเบอร์ที่ลิงเชิญมา : ไม่เหมือนกับโจ้วชวนผู้ที่แสนจะอ่อนโยน

อีกฝ่ายมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว ยากที่จะจินตนาการได้ว่าทำไมการสนใจผู้ชายคนหนึ่งจึงเป็นหัวข้อสนทนาที่พูดกันไปเรื่อยเปื่อยได้ขนาดนั้น…

Mr. L ที่หายไป : …อ่อนโยน?

Mr. L ที่หายไป : เจอนักเขียนเพี้ยนๆ มา?

Mr. L ที่หายไป : นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย ถ้าเธอได้เป็น บ.ก. แล้วจะรู้เองว่าพวกนักเขียนนักวาดพวกนั้นน่ะ ไม่ค่อยมีใครปกติกันนักหรอก…

Mr. L ที่หายไป : บอกตามตรงนะ ฉันแปลกใจว่าทำไมเธอถึงยังถือเอาเรื่องพวกนี้เป็นประเด็นที่น่าสนใจอยู่ในตอนนี้ ลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเราพบกันได้ยังไง

ชูหลี่ “…”

Mr. L เพศชาย อายุประมาณสามสิบปี โสด ไม่ทราบอาชีพ ไม่ทราบรายรับ ไม่ทราบรูปลักษณ์ ไม่ทราบเสียง…

หลังจากที่ได้รู้จักกันเป็นปีที่สามแล้ว ความสัมพันธ์ของพวกเขายังคงเป็นการสื่อสารกันผ่านโลกออนไลน์อย่างเรียบง่ายและบริสุทธิ์ ไม่เคยออกนอกกรอบแม้แต่น้อย และได้รับการดูแลให้คงอยู่ต่อไปโดยไม่มีอุปสรรค

…หากจะให้พูดถึงเรื่องที่ทั้งสองรู้จักกันได้อย่างไร คงต้องเริ่มพูดถึงการรวมตัวกันของนักวาดที่บ้าคลั่งบางคน

สามปีก่อน

ในปีนั้นชูหลี่ยังเป็นนักศึกษาปีหนึ่ง สำหรับน้องใหม่จะทำอะไรได้นอกจากเล่นเกมออนไลน์ในหอพัก โชคร้ายที่เธอได้พบกับเกม ‘X’ ซึ่งเป็นเกมออนไลน์แนวแฟนตาซีตะวันออกสุดตระการตาที่ดูดค่าใช้จ่ายทั้งหมดของเธอไป…เมื่อเล่นเกมไปได้เรื่อยๆ ก็เริ่มให้ความสนใจกับโดจิน* ที่เกี่ยวข้องกับเกมออนไลน์ไปโดยปริยาย อยู่มาวันหนึ่งเธอเลื่อนดูเวยป๋อในหน้าแรก ทันใดนั้นก็เจอโพสต์ภาพวาดเกม ‘X’ ที่ตนเองเล่นอยู่ จำนวนการแชร์ภาพน่าจะอยู่ในช่วงพันต้นๆ และต่อจากนี้ก็เป็นเรื่องที่ทำให้ถึงกับต้องถอนหายใจ…

‘ว้าว! งานละเอียดยิ่งกว่าโฟโต้บุ๊กที่เป็นตัว official เสียอีก!’

‘พระเจ้า!!! คู่จิ้นที่ไม่ค่อยได้รับความนิยมคู่นี้ นึกไม่ถึงว่าจะมีแฟนด้อมแล้ว QAQ’

‘ผู้เขียนมีลายเส้นที่สื่อถึงอารมณ์ การเป็นเทพอยู่ใกล้แค่เอื้อม’