ทดลองอ่าน แสนชัง นิรันดร์รัก บทที่ 1-บทที่ 2 – หน้า 3 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน แสนชัง นิรันดร์รัก บทที่ 1-บทที่ 2

กลางดึกของวันนั้น นางร่ำไห้จนเหนื่อยอ่อนนอนฟุบอยู่ข้างกายอาหญิง แต่แล้วเด็กหญิงซึ่งหลับสนิทอยู่ก็ตื่นขึ้นกะทันหัน

ข้างหูนางคลับคล้ายมีเสียงเพลงท่อนหนึ่งลอยแว่วมาจากซอกมุมใดของพระราชวังก็สุดรู้

‘…ทิศหรดีมีคุนหมิง เหนือท้องสมุทรปรากฏนกคายทอง…ไข่มุกแท้แลมันสมองเต่า ถ่มเศษทองคำดุจเมล็ดข้าว… ’

‘…ไม่มีทองปี้หานตกแต่งกาย ไหนเลยจะมัดพระทัยกษัตริย์…ไม่สวมเครื่องประดับฝังทองปี้หาน ไหนเลยจะได้รับความโปรดปราน…’

ยามนั้นมู่ฝูหลันตัวน้อยไม่รู้ว่าบทเพลงที่ตนได้ยินแฝงความหมายใด นางเพิ่งมาเข้าใจในภายหลังเมื่อเจริญวัยขึ้น

เล่าขานกันว่าแคว้นคุนหมิงมีนกคายทองโผบินอยู่กลางทะเลไกลโพ้น ในสมัยฮ่องเต้เว่ยหมิง แคว้นนี้นำนกนี้มาถวาย ใช้ไข่มุกแท้กับมันสมองเต่าเลี้ยงดู หลังจากนั้นมันจะถ่มทองจากปากเหมือนเมล็ดข้าว คนใดเอาไปทำเป็นเครื่องประดับศีรษะสวมใส่แต่งกายเสริมความงาม ฮ่องเต้ได้ยลโฉมเป็นต้องหยุดฝีเท้า ประทานความรักความเมตตาให้คนผู้นั้น ด้วยเหตุนี้เหล่าสตรีฝ่ายในจึงต่างยื้อแย่งทองคำที่นกชนิดนี้ถ่มออกจากปาก นำไปใช้ทำเครื่องประดับ และตั้งชื่อทองคำนี้ว่า ‘ปี้หาน’ เพราะว่านกชนิดนี้ไม่กลัวความหนาวนั่นเอง

โถงตำหนักเงียบเชียบ บทเพลงนี้แว่วมาพร้อมพระพายราตรีโชยพัดเปลวเทียนข้างตัวไหววูบวาบ เสียงโหยละห้อยแผ่วๆ คล้ายล่องลอยมาจากแดนปรโลก ยามดึกสงัด ภายในห้องที่ไร้สุ้มเสียงจึงฟังดูน่าสะพรึงกลัวเป็นพิเศษ

ครึ่งปีที่อยู่ในพระราชวัง มู่ฝูหลันเคยได้ยินนางกำนัลน้อยแอบเล่าให้ฟังลับๆ ว่ามีผีสาวที่พวกนางมองไม่เห็นสิงสถิตไม่ยอมไปผุดไปเกิดอยู่ในที่ที่เรียกขานว่า ‘ตำหนักเย็น’ มาหลายร้อยปีแล้ว ถึงขั้นที่ว่าบางครั้งยามค่ำมืดดึกดื่น นางกำนัลที่โดนภูตผีวิญญาณตามหลอกหลอนยังได้ยินเสียงเพลงโหยหวนดังมาจากทิศทางนั้น

ตอนแรกมู่ฝูหลันไม่เชื่อ

เป็นไปได้อย่างไรที่สถานที่สูงส่งเจิดจรัสอย่างวังหลวง จะมีวิญญาณอาฆาตไม่ยอมไปที่ใด

แต่ชั่วขณะนี้นางกำลังตื่นกลัวเมื่อพบว่าคลับคล้ายมีเสียงเพลงพิลึกพิลั่นลอยมาเข้าหูตนจริงๆ

หากที่สร้างความพรั่นพรึงให้นางยิ่งกว่าคือนางกำนัลและนางข้าหลวงผลัดดึกที่อยู่ใกล้ๆ พวกนั้น

พวกนางไร้ท่าทีอันใด บางคนพิงเสาแอบสัปหงกเพราะอ่อนเพลียเต็มที บางคนน้ำตารินอยู่ข้างแท่นบรรทมเฝ้ามู่ฮองเฮาจากแคว้นฉางซาที่ดีต่อพวกนางเป็นนิจซึ่งตอนนี้ยังสลบไสลอยู่

ทว่าบทเพลงโหยหวนราวกับยังดังขาดเป็นห้วงๆ อยู่ที่ริมหู

ในเวลานี้เอง มู่ฝูหลันเห็นแพขนตาที่หลุบลงของอาหญิงซึ่งหมดสติไปหลายวันกะพริบเบาๆ คราหนึ่ง ก่อนดวงตาจะลืมขึ้นอย่างช้าๆ

นางฟื้นขึ้นแล้วเหม่อมองม่านคลุมผ้าต่วนปักลายหงส์กลางดงโบตั๋นเหนือศีรษะด้วยแววตาเลื่อนลอย ชั่วอึดใจต่อมามู่ฝูหลันเห็นกลีบปากของนางเผยออ้าออก พูดพึมพำอะไรสักอย่าง

สุ้มเสียงของนางเบาหวิวจนแทบไม่ได้ยิน แต่มู่ฝูหลันกลับอ่านจากริมฝีปากของนางได้ว่าเป็นคำร้องของเสียงเพลงแว่วๆ เมื่อครู่นี้ซ้ำไปซ้ำมา

‘ไม่มีทองปี้หานตกแต่งกาย ไหนเลยจะมัดพระทัยกษัตริย์…ไม่สวมเครื่องประดับฝังทองปี้หาน ไหนเลยจะได้รับความโปรดปราน’

‘อาหญิง!’

มู่ฝูหลันร้องเรียกเสียงหนึ่งแล้วเอื้อมจับมือของอาหญิงไว้ นัยน์ตาซึ่งมีน้ำตาปริ่มซึมแฝงความยินดีหลายส่วน

นางกำนัลและนางข้าหลวงด้านข้างได้ยินเสียงก็พากันล้อมวงเข้ามา

ใบหน้าของอาหญิงซีดเผือดราวกับหิมะขาวโพลนที่โปรยปรายเหนือยอดเขาจวินซาน

ชั่วครู่ถัดมานางค่อยๆ หันหน้ามาเอานิ้วมือเย็นเฉียบวางแตะบนมือเล็กของมู่ฝูหลันเบาๆ เปล่งเสียงอ่อนระโหยสั่งให้ทุกคนในห้องออกไปให้หมด

เหล่านางกำนัลและนางข้าหลวงถอยออกจากตำหนักด้านในอย่างปราศจากสุ้มเสียง

เสียงเพลงที่ดังอยู่ข้างโสตประสาทนั้นลอยแว่วมาอย่างไร้ร่องรอยและเงียบหายไปอย่างไร้วี่แวว

สรรพเสียงรอบด้านเงียบลง หูโล่งสงบ

อาหญิงกล่าวเสียงเบา ‘หลันเอ๋อร์ ร้องเพลงที่ชาวฉางซาของเราร้องตอนพ่อของเจ้าไต่เขาจวินซานขึ้นไปบวงสรวงขอให้พืชผลอุดมสมบูรณ์สักเพลงเถอะ อาหญิงไม่ได้ยินมานานหลายปีแล้ว อยากฟัง…’

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี บทที่ 1

บทที่ 1 ปีที่ยี่สิบสี่รัชศกเฉียนเต๋อแห่งราชวงศ์ต้าผิงได้ถูกกำหนดให้เป็นปีที่ต่างไปจากปกติธรรมดา ชุนจื้อ เพิ่งผ่านไป ข่าว...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน บทเพลงปณิธาน ตำนานวิหคโผบิน บทนำ-บทที่ 2

บทนำ   เทวทูตแห่งเขาปี้ลั่ว   วันนี้เป็นวันจิงเจ๋อ ขณะทูตจากเขาปี้ลั่วมาถึงสกุลมู่ มู่เฉินเพิ่งจะดึงถังน้ำขึ้นมาจาก...

community.jamsai.com