ทดลองอ่าน หวนคืนอีกครา สู่ห้วงเวลาแสนงาม เล่ม 1 บทที่ 9-บทที่ 10 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน หวนคืนอีกครา สู่ห้วงเวลาแสนงาม เล่ม 1 บทที่ 9-บทที่ 10

หน้าที่แล้ว1 of 6

บทที่ 9

“เจ้าวาดเป็น?” ฉือชั่นจ้องหน้าเฉียวเจา รูปตาของเขาเรียวยาวชี้ขึ้นน้อยๆ ต่อให้มีแววเย้ยหยันฉายอยู่ในนั้นจางๆ ก็ยากจะกลบรัศมีความงามของมันได้

“แล้วอย่างไรต่อ หรือเจ้าจะวาดให้ข้าภาพหนึ่งให้ข้าเอากลับไปรายงานตัว?”

หยางโฮ่วเฉิงยืนอยู่ข้างหลังเฉียวเจา เขาไอเสียงเบาๆ เสียงหนึ่งเป็นเชิงเตือนแม่นางน้อยว่าอย่าพูดจาสุ่มสี่สุ่มห้า

ขืนยั่วโทสะของเจ้าคนผู้นี้จริงๆ ไม่ว่าเป็นหญิงหรือชาย เด็กน้อยหรือคนชรา ก็โดนเขาไล่ลงจากเรือเหมือนกันหมดโดยไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งสิ้น ถึงเวลานั้นแม่นางน้อยจะไม่น่าสงสารหรือไร

จูเยี่ยนกล่าวเตือนเสียงนุ่ม “คนที่เคยเรียนวาดภาพล้วนวาดรูปเป็ดได้ ทว่า ‘วาดได้’ กับ ‘วาดเป็น’ ต่างกันนะ…”

เฉียวเจาแย้มปากยิ้ม “พี่จู ข้าเข้าใจเจ้าค่ะ” ว่าแล้วก็มองไปทางฉือชั่นอีกครา

นางกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งหากเปี่ยมไปด้วยความจริงใจ “ข้าวาดภาพเป็ดเล่นน้ำให้พี่ฉือภาพหนึ่ง ถือเป็นการตอบแทนบุญคุณที่พี่ฉือยื่นมือช่วยเอาไว้”

ฉือชั่นกำลังหงุดหงิดใจอยู่แต่เดิม ในสายตาเขาตอนนี้ ความจริงใจของเฉียวเจาจึงกลายเป็นยโสโอหังไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ

เขามองนางตาเขม็ง ทั้งที่โกรธกลับยิ้ม ทว่าน้ำเสียงเย็นกระด้าง “อย่างนั้นก็ได้ เจ้าวาดสิ”

ชายหนุ่มหยุดเว้นจังหวะก่อนพูดต่ออีกคำหนึ่ง “หากทำให้ข้ากลับไปรายงานตัวไม่ได้ พอเรือเทียบฝั่งกลางทางเจ้าก็ขึ้นฝั่งไปเสีย”

“สือซี…” จูเยี่ยนตบไหล่เขาเบาๆ “เช่นนี้จะไม่…” ไม่เห็นอกเห็นใจผู้อื่นมากไปแล้ว

สุดท้ายจูเยี่ยนมิได้กล่าวถ้อยคำนี้ออกมา

พวกเขาสามคนเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่วัยเยาว์ เขาย่อมแจ่มแจ้งถึงนิสัยใจคอของสหายรักดี

เรื่องขององค์หญิงใหญ่กับท่านราชบุตรเขยทำให้จิตใจของฉือชั่นเปลี่ยนแปลงไปไม่น้อย แต่ตอนนั้นยังไม่หนักข้อถึงเพียงนี้ ฉือชั่นยิ่งเจริญวัย ยิ่งรูปงามเด่นเหนือใคร ความวุ่นวายก็ตามมามากขึ้นทุกที

เขายังจดจำได้แม่นยำว่ามีครั้งหนึ่งฉือชั่นใจดีช่วยสตรีที่โดนอันธพาลลวนลามนางหนึ่ง สตรีผู้นั้นเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็จะตามฉือชั่นกลับวัง ฉือชั่นย่อมปฏิเสธเป็นธรรมดา คิดไม่ถึงว่าวันต่อมานางจะผูกคอตายใต้ต้นไม้นอกประตูวังองค์หญิงใหญ่ ทั้งยังทิ้งคำพูดไว้ว่า ‘ยามอยู่ขอเป็นคนของฉือชั่น ยามตายขอเป็นผีของฉือชั่น’

อันว่าเรื่องดีไม่ออกนอกเรือน เรื่องร้ายสะพัดไกลพันลี้ ชั่วพริบตาเดียวเรื่องนี้ก็แพร่กระจายไปทั่วทุกตรอกซอกซอยในเมืองหลวง จนภายหลังใครยังจะจดจำได้ว่าฉือชั่นช่วยคนไว้ ต่างวิพากษ์วิจารณ์กันว่าเขาต้องเป็นฝ่ายเกี้ยวพาราสี แต่ตอนท้ายไม่รับผิดชอบถึงเป็นตัวการทำให้สตรีผู้นั้นคิดสั้น

ปีนั้นฉือชั่นเพิ่งย่างสิบสาม แต่อานุภาพลมปากคนน่ากลัวนัก ประหนึ่งภูเขาลูกใหญ่กดทับเด็กหนุ่มไว้จนหายใจไม่ออก แล้วมารดาของเขาองค์หญิงใหญ่ฉางหรงก็คว้าแส้ประเคนใส่บุตรชายฝากรอยแผลไว้ทั่วร่าง

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาฉือชั่นกลายเป็นคนขวางโลกมากขึ้นทุกวัน

กล่าวตามสัตย์จริง วันนั้นตอนหลีซานขอความช่วยเหลือจากสหายรักกลับไม่ถูกปฏิเสธ เขายังรู้สึกประหลาดใจอยู่เลย

จูเยี่ยนถอนใจเบาๆ เฮือกหนึ่ง

ช่างเถิด ถ้าคุณหนูหลีถูกขับไล่ลงจากเรือ อย่างมากเขาก็คอยช่วยเหลือดูแลลับๆ จะปล่อยให้เด็กสาวหมดหนทางกลับเรือนจริงๆ ก็คงไม่ได้

“พวกเจ้าอย่าเข้ามายุ่ง นี่เป็นนางรนหาที่เอง” ฉือชั่นพูดอย่างเย็นชา

หน้าที่แล้ว1 of 6

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี บทที่ 1

บทที่ 1 ปีที่ยี่สิบสี่รัชศกเฉียนเต๋อแห่งราชวงศ์ต้าผิงได้ถูกกำหนดให้เป็นปีที่ต่างไปจากปกติธรรมดา ชุนจื้อ เพิ่งผ่านไป ข่าว...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน บทเพลงปณิธาน ตำนานวิหคโผบิน บทนำ-บทที่ 2

บทนำ   เทวทูตแห่งเขาปี้ลั่ว   วันนี้เป็นวันจิงเจ๋อ ขณะทูตจากเขาปี้ลั่วมาถึงสกุลมู่ มู่เฉินเพิ่งจะดึงถังน้ำขึ้นมาจาก...

community.jamsai.com