ทดลองอ่าน สตรีอ่อนโยนล้วนแฝงพิษร้าย บทที่ 6 – หน้า 2 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน สตรีอ่อนโยนล้วนแฝงพิษร้าย บทที่ 6

ครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้วิชาตัวเบาเพียงก้าวลงบนพื้นโคลนที่มีใบไม้ทับถมหนาเป็นชั้น เคลื่อนไปมาด้วยการเดินบนเส้นทาง

มู่ไคเวยปล่อยมือที่กอดอกลง เดินตามมาติดๆ พลางเอ่ยขึ้น “ใจของศิษย์พี่ไม่อยู่ที่นี่”

เมิ่งอวิ๋นเจิงเดินเชิดหน้ายืดอกต่อไป ไม่ว่าเขาจะมีรูปร่างหนาสูง มีเท้าใหญ่เท่าเรือ แต่ยามย่างเท้าลงบนซากใบไม้ที่เปียกแฉะและพื้นโคลนหนาเตอะ ล้วนเดินมั่นคงแผ่วเบาไม่ทิ้งร่องรอย

มู่ไคเวยพูดขึ้นอีก “การโจมตีของฝ่ายนั้นไม่ควรจะคุกคามศิษย์พี่ได้”

“อืม” เมิ่งอวิ๋นเจิงรับคำคราหนึ่ง แต่สองตายังมองตรง ฝีเท้าไม่หยุดหย่อน

“ข้าถึงได้บอกว่าใจของศิษย์พี่ไม่อยู่ที่นี่” หญิงสาวรำพึง

“…อืม” กรามเขาเปิดออกเล็กน้อย

“ไม่เพียงวันนี้ที่เป็นเช่นนี้ ตั้งแต่วันนั้นที่ออกจากเมืองหลวง ศิษย์พี่ก็ทำตัวแปลกๆ เงียบขรึมไม่กล่าววาจา ไม่ทราบว่าท่านเห็นว่าตัวเองเป็นคนเคร่งขรึมเย็นชา ไม่ชมชอบยิ้มหรือกล่าววาจาอยู่แล้วหรืออย่างไร แต่ท่านเห็นว่าข้าเป็นใครกัน พวกเรายามมีเรื่องวิวาทก็สู้เคียงกัน ยามมีภัยก็ร่วมกันเผชิญ ท่านรู้ข้า ข้ารู้ท่าน ศิษย์พี่มีเรื่องในใจ ยังคิดว่าข้าดูไม่ออกหรือ”

“…อืม” ครั้งนี้เงียบไปนาน กว่าจะได้ยินเขารับคำอีกครั้ง อีกทั้งเมื่อมองจากระยะใกล้ จะเห็นว่าใบหน้าคมคายปานใช้มีดสลักเจือสีแดงระเรื่อ

มู่ไคเวยกลอกตาไปมา เงียบไปนานหลายชั่วอึดใจ พลันถามขึ้นว่า “ศิษย์พี่คงไม่ได้ทะเลาะกับแม่นางเจียงมาใช่หรือไม่”

“พลั่ก! พลั่ก พลั่ก!”

เมิ่งอวิ๋นเจิงทำงานมาตลอดกลางวัน เคลื่อนไหวไปมาท่ามกลางเงาดาบคมกระบี่ ยังคงรักษาความสะอาดของรองเท้ายาวเอาไว้ได้ แต่อยู่ดีๆ เท้าก็จมลง ทำให้มีโคลนติดขึ้นมา

“ข้าเปล่า!” เขาปฏิเสธเสียงแข็ง น้ำเสียงฟังดูราวกับเค้นลอดไรฟัน ก้มมองเห็นบนรองเท้ายาวเปื้อนคราบโคลนเลนสามหยด อารมณ์ที่ปั่นป่วนดุจพายุฝนกลายเป็นพายุหิมะน้ำค้างแข็งไปแล้วจริงๆ

มู่ไคเวยหัวคิ้วขมวดมุ่นราวกับไม่ค่อยแน่ใจ “ก็ใช่ เพราะถ้าหากทะเลาะกัน แม่นางเจียงไม่มีทางเตรียมถุงเครื่องหอมสำหรับขับไล่งูและแมลงให้ท่าน ขนาดข้ายังได้ส่วนแบ่งมาตั้งสองถุง เดินทางไปมาในป่าของแดนเถื่อนทางใต้แห่งนี้ ถุงเครื่องหอมนี้มีประโยชน์มาก ยุงมดไม่กล้าเข้าใกล้” พูดพลางตบถุงเครื่องหอมสีแดงเข้มที่ห้อยไว้ข้างเอว

เมื่อเห็นถุงเครื่องหอมบนตัวของศิษย์น้อง หางตาเมิ่งอวิ๋นเจิงก็อดหดเกร็งเล็กน้อยไม่ได้

นึกถึงความรู้สึกของโม่เอ๋อร์ที่มักจะต้อง ‘เสียสละของรัก’ ให้เขาทุกครั้ง ในที่สุดเขาก็เข้าใจ

หญิงสาวผู้นั้นเย็บถุงเครื่องหอมไว้ทั้งหมดสี่ถุง เขาเข้าใจเจตนาของนาง ที่ต้องการให้เขากับศิษย์น้องแบ่งกันคนละครึ่ง

ของเขาเป็นสีเขียวแก่ ของศิษย์น้องเป็นสีแดงเข้ม เขาพกใบหนึ่งติดตัวไว้ อีกใบผูกไว้บนหลังม้า ศิษย์น้องก็ทำเช่นเดียวกัน ใบหนึ่งใช้เอง อีกใบใช้ป้องกันยุงและแมลงกัดต่อยให้ม้า

เมื่อถึงวันที่ต้องแบ่งถุงเครื่องหอมที่ทำจากผ้าสีแดง ในใจก็รู้สึกหนักอึ้ง ความเห็นแก่ตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนก็เกิดขึ้น เขาอยากแอบเก็บเอาไว้เอง

เขาได้เป็นเจ้าของขนมแป้งนึ่งพุทราเชื่อมทั้งตะกร้าแล้ว คิดว่าเพียงเท่านี้ก็น่าจะพอใจแล้ว นึกไม่ถึงว่าใจคนจะผันแปรไปมา แม้แต่ใจของตนเองก็ยังยากที่จะคาดเดา

“กลับถึงเมืองหลวงแล้ว ไม่ต้องใช้ถุงเครื่องหอมอีก เจ้าต้องเอามาคืนข้า” สีหน้าเขายังคงไม่สบอารมณ์ ออกเดินอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง

มู่ไคเวยเริ่มฟังเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว หัวเราะคิกคักเดินตามไป

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี บทที่ 1

บทที่ 1 ปีที่ยี่สิบสี่รัชศกเฉียนเต๋อแห่งราชวงศ์ต้าผิงได้ถูกกำหนดให้เป็นปีที่ต่างไปจากปกติธรรมดา ชุนจื้อ เพิ่งผ่านไป ข่าว...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน บทเพลงปณิธาน ตำนานวิหคโผบิน บทนำ-บทที่ 2

บทนำ   เทวทูตแห่งเขาปี้ลั่ว   วันนี้เป็นวันจิงเจ๋อ ขณะทูตจากเขาปี้ลั่วมาถึงสกุลมู่ มู่เฉินเพิ่งจะดึงถังน้ำขึ้นมาจาก...

community.jamsai.com