ทดลองอ่าน ภารกิจทวงคืนแฟนใหม่ บทที่ 4

บทที่ 4 ลงหุ้นทุนรัก

1)

ความสัมพันธ์ของฉันกับเมทิตย์พัฒนาขึ้นเป็นลำดับ

ฉันได้เจอเขาบ่อยขึ้น ส่วนใหญ่ก็มาจากการที่เขามักจะไลน์มาปรึกษาฉันเรื่องหุ้น ฉันก็ให้คำตอบ มากเข้าเขาก็ซื้อขนมมาฝากเป็นการขอบคุณบ้าง สิ่งที่ชวินทำนายไว้ไม่ผิดเลย เมทิตย์ต้องการใช้การแสดงแบบ Method acting นั่นคือเขาอยากจะเป็นนักลงทุนจริงๆ เวลาอยู่ในกองเขาจะดูตลาดหุ้น เช็กพอร์ตหุ้น อ่านข่าวหุ้น ทำกิจวัตรประจำวันแบบที่คนหลงใหลใฝ่ฝันในหุ้นคนหนึ่งทำ

“เวลาดีใจตอนหุ้นขึ้นนี่เป็นยังไงเหรอครับ”

เขาถามฉันในสาย พวกเราใช้ไลน์คอลล์คุยกันเป็นครั้งแรกหลังจากที่เขารู้สึกว่าติดปัญหากับบทและยังไม่เข้าใจอินเนอร์ของตัวละครมากพอที่จะแสดงออกมาได้

“ก็ดีใจไงคะ จะให้ฉันตอบยังไงดี”

ฉันตอบพร้อมกับขำเบาๆ คำถามของเขาช่างเหมาะกับการเป็นนักแสดงเหลือเกิน คนทั่วไปใครจะมาสนใจว่าไอ้การดีใจนี่มันมีกี่แบบ และการดีใจจากการที่หุ้นขึ้นนี่มันเป็นแบบไหน

“ยังไงดีล่ะ ผมก็อธิบายไม่ถูก คุณพอจะช่วยบรรยายความรู้สึกได้ไหม พูดอะไรที่นึกออกก็ได้ครับ ตอนที่ดีใจ” เขาพูดออกมายาวเหยียด “ขอโทษนะครับที่ถามอะไรแปลกๆ พอดีผมลองเล่นหุ้นแล้ว แต่ยังไม่เคยกำไรจนถึงจุดที่รู้สึกว่าดีใจมากๆ ได้สักที ส่วนใหญ่จะติดดอยมากกว่า”

ฉันยิ้มออกมาอย่างเข้าใจ

“แต่ตอนแสดงผมต้องตีความการดีใจออกมาด้วยว่าเป็นการดีใจแบบไหน ผมกลัวว่าถ้าดีใจไม่เหมือนคนที่เล่นหุ้นกันจริงๆ เวลาคนเล่นหุ้นดูแล้วมันจะปลอมน่ะครับ พอดีเรื่องนี้มีสปอนเซอร์ที่สายตรงทางหุ้นเยอะด้วย ผมไม่อยากให้คนที่มาซื้อโฆษณาดูแล้วรู้สึกไม่ดี”

ปลายสายเล่าออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าเราสนิทกันขึ้นไปอีกขั้น เขาพูดเหมือนคุยกับเพื่อนมากกว่าดาราที่วางท่ากับคนรู้จัก

“ฉันก็อยากช่วยนะคะ แต่ยังนึกคำอธิบายไม่ออกเลย”

“ท่าทางคำถามนี้จะยากไปหน่อย” เขาพูดออกมาด้วยเสียงแห้งๆ

“อย่างนี้ดีไหมคะ คุณลองยกตัวอย่างการดีใจแบบต่างๆ มาให้ฉันเลือก อาจจะพอนึกออกก็ได้นะคะ” ฉันลองเสนอ

“งั้นขอคิดแป๊บนะครับ”

ฉันรับคำไปและรอคำตอบจากเขา

“เท่าที่ผมนึกออกก็มี การดีใจแบบหมุนกาชาปองแล้วได้ของที่อยากได้ การดีใจแบบที่ได้กินแซลมอนอร่อยๆ การดีใจที่เตะบอลเข้าประตูได้ การดีใจที่สอบได้ที่หนึ่ง”

เขาพูดไล่ออกมาเรื่อยๆ ส่วนฉันก็ขำออกมาเบาๆ

“ยากกว่าเดิมอีกค่ะ พอดีฉันไม่เคยหมุนกาชาปอง ไม่ชอบกินปลาดิบ ไม่เคยเล่นฟุตบอล แล้วตอนที่สอบได้ที่หนึ่งก็ตอนประถมซึ่งนานจนจำความรู้สึกไม่ได้แล้วล่ะค่ะ”

คราวนี้เป็นปลายสายบ้างที่หัวเราะออกมา

“จริงสิครับ ผมนี่ก็ยกตัวอย่างได้แคบมาก พอดีถ้าไม่นับเรื่องงานแล้ว ผมก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรมั้งครับ เลยนึกได้แต่เรื่องดีใจสมัยมหาลัย”

“อืม งั้นฉันลองอธิบายแบบนี้ดีกว่า” ฉันพูดขึ้นอย่างเรียบเรียงความคิดในหัวได้ “ตอนที่หุ้นขึ้นใหม่ๆ หรือกำไรช่วงแรกๆ มันจะเป็นความดีใจแบบวูบวาบ เหมือนเชียร์กีฬาแล้วชนะหรือไม่ก็ประมาณถูกหวยมั้งคะ”

“ไม่สุ่มกาชาปองแต่เล่นหวยเหรอครับ” เขาแกล้งแซว