บทที่ 3 กฎของการจีบดารา
1)
“สิ่งที่ฉันให้เตรียม ทำหมดแล้วหรือยัง”
ชวินถามขึ้นอย่างจริงจังในสายวันหนึ่ง ออฟฟิศของฉันตั้งอยู่แถวทองหล่อใจกลางเมือง ยืนหนึ่งเรื่องรถติด ปกติแล้วฉันเองก็ไม่นิยมขับรถมาทำงานเท่าไหร่นัก เพราะจะพาลประสาทเสียโดยใช่เหตุเสียเปล่าๆ ยกเว้นวันที่ต้องออกไปพบลูกค้า ฉันจึงมักจะตัดปัญหาด้วยการไม่เข้าออฟฟิศแทน
“ทำหมดแล้ว”
ฉันตอบกลับไปสั้นๆ แต่ก็แฝงไว้ด้วยความจริงจัง หลังจากที่แยกกับเมทิตย์ครั้งก่อน ฉันก็ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะทวงคืนเขากลับมาให้ได้ อย่างที่ชวินบอก ไม่ใช่ด้วยฐานะแฟนหรือแฟนเก่า หากแต่เป็นฐานะแฟนใหม่ก็ยังดี ก่อนจะถอดใจยอมแพ้ ฉันก็ควรจะพยายามให้เต็มที่ก่อนไม่ใช่หรือ
“หนังสือที่ให้ไปอ่าน อ่านหมดแล้วเหรอ”
“หมดแล้วจ้ะ” ฉันหันไปทำหน้าเปื่อยใส่เพื่อนสนิท “ทำตามที่แกบอกทุกอย่าง อ่านเรียงตามลำดับ จดสรุปย่อ ตรงไหนอ่านแล้วไม่เข้าใจก็หาข้อมูลเพิ่ม…ทั้งเล่มเพาะหุ้นเป็น เห็นผลยั่งยืน ของกวี ชูกิจเกษม ตีแตก กลยุทธ์การเล่นหุ้นในภาวะวิกฤต ของ ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร Buffettology ของ Mary Buffett กับ David Clark แล้วไหนจะ One Up on Wall Street ของ Peter Lynch กับ John Rothchild อ้อ…Common Stocks and Uncommon Profits and Other Writings ของ Philip Fisher แล้วก็ The Intelligent Investor ของ Benjamin Graham ฉันอ่านหมดแล้วจ้ะ!”
ฉันนั่งไล่รายชื่อหนังสือหกเล่มที่ชวินสั่งให้ไปอ่านอย่างจำได้ขึ้นใจ ไม่ขาดไม่เกิน เรียงจากง่ายไปยาก ทุกเล่มคือยาขม เรียงจากขมน้อยไปขมมาก ฉันอ่านทุกเล่มอย่างไม่มีทางเลือก ชวินบอกว่าแผนการสำคัญที่ต้องดำเนินต่อไปก็คือฉันจะต้องทำตัวเป็นนักลงทุนหุ้นที่เก่งกาจ วางหลุมพรางดักเมทิตย์ให้ติดกับ แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นฉันต้องลงทุนหุ้นให้เป็นจริงๆ เสียก่อน
“แกอ่านแล้วเข้าใจทุกเล่มเลยเหรอ” ชวินแสดงสีหน้าทึ่งออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่รู้สิ” ฉันตอบพลางนึก “เนื้อหาข้างในมันเหมือนกับว่าฉันเคยรู้มาก่อนยังไงบอกไม่ถูก คืออ่านตอนแรกไม่ใช่ว่ารู้นะ แต่อ่านๆ ไปแล้วก็คุ้น สักพักก็กลายเป็นเข้าใจไปเลย โดยเฉพาะเรื่องหลักการเงิน บัญชีอะไรพวกนี้ ฉันไม่งงเลย เหมือนจะยาก แต่ก็เข้าใจนะ”
“แปลกแฮะ” คนตรงหน้าถึงกับวางแก้วกาแฟที่ซื้อมาก่อนจะมานั่งลูบคางมองหน้าฉันอย่างสนใจ “อีกจักรวาลนึงแกเรียนคณะอะไรมานะ”
“บัญชี” ฉันอดขำกับคำว่าอีกจักรวาลของชวินไม่ได้ “คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี” ฉันพูดย้ำพร้อมกับเอามือเท้าคางมองอีกฝ่ายบ้าง
“แกต้องมีพื้นฐานความรู้เก่ามาแน่ๆ เลย หนังสือพวกนี้อ่านยากจะตายชัก แกไม่มีวันอ่านทั้งหมดจบและเข้าใจภายในสองอาทิตย์แน่ อย่างเล่มของเบน เกรแฮม ฉันอ่านเป็นเดือนกว่าจะจบ พูดแล้วขนลุก” ชวินพูดพร้อมเอามือลูบไปมาตามแขน
“ก็เป็นไปได้มั้ง” ฉันแบ่งรับแบ่งสู้ “ฉันก็เริ่มจำอดีตแบบเก่า แบบอีกจักรวาลอย่างที่แกบอกไม่ค่อยได้เท่าไหร่แล้ว เหมือนพอเวลาผ่านไป ฉันก็ค่อยๆ ลืมรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ไปเอง แต่ก่อนฉันอาจจะเป็นนักลงทุนมาก่อนก็ได้นะ ฉันรู้สึกคุ้นๆ ไปหมด บอกไม่ถูกเหมือนกัน” ฉันพูดตามที่ใจคิด
“เออ ก็ดี มาสอนใหม่หมดไม่ไหวหรอก”
เพื่อนสนิทบ่นพึมพำ ความจริงแล้วชวินเองก็เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีไม่ใช่เล่น แม้ไม่ถึงกับหล่อระดับดาราอย่างเมทิตย์ แต่ก็ดูสะอาดสะอ้าน เค้าโครงใบหน้าก็คมคายกว่ามาตรฐานชายไทย แต่ถามกี่ทีก็บอกว่ายังไม่อยากมีแฟนทุกครั้ง ไม่อยากเอาห่วงมาผูกคอ ชวินตอบจนฉันแทบจะท่องได้
“แล้วไปเปิดพอร์ตยัง”
“เปิดแล้ว ใส่เงินไปแล้วด้วย”
ฉันทำตามที่ชวินสั่งทุกอย่าง หลังจากที่โทรไปโวยวายปนร้องห่มร้องไห้หลังไปงานแฟนมีตติ้งรอบนั้น ชวินก็สั่งการบ้านยาวเป็นหางว่าว ให้อ่านหนังสือเอย ศึกษาหุ้นเอย เปิดพอร์ตเอย แถมยังกำชับว่าให้ทำทุกอย่างให้หมดตามขั้นตอนถ้าอยากจะได้เขาคนนั้นคืน
“แกว่าวิธีนี้มันจะได้ผลจริงๆ เหรอ”
ฉันถามแบบลังเล สารภาพตามตรงว่าฉันไม่คิดว่าสิ่งที่ทำนี้จะเวิร์กอะไรนัก แต่ถ้ามีอะไรให้คว้าก็ต้องคว้าไว้ก่อน อีกอย่างคงเป็นเพราะเกรงใจชวินด้วยที่ออกหน้าจัดการให้ฉันหลายต่อหลายอย่าง
