ทดลองอ่าน ภารกิจทวงคืนแฟนใหม่ บทที่ 1

บทที่ 1 มหัศจรรย์แห่งดาวตก

1)

“ตึกนั่นมีชีวิต”

เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหู ฉันไม่ได้ตกใจอะไร แต่กลับคลี่ยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เบือนหน้าไปน้อยๆ ก็พบกับชายเจ้าของใบหน้าคมคายที่สวมกอดเข้ามาทางเบื้องหลัง วางคางได้รูปไว้บนไหล่ ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนางเอกในนวนิยายชวนฝันก็ไม่ปาน

“ล้อพอใจเหรอคะ”

ฉันตอบไปอย่างแกล้งกระเง้ากระงอด อีกฝ่ายจึงหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างผ่อนคลายและเป็นกันเอง เมทิตย์ขยับไปนั่งบนที่นั่งว่างอีกด้าน บาร์บนชั้นดาดฟ้าของโรงแรมหรูเงียบสงบ มีลูกค้าเพียงสองคนคือฉันและคนรักเท่านั้น ที่เหลือเป็นบริกรที่หลบฉากกันอยู่เงียบๆ คืนนี้ที่นี่ถูกปิดเพื่อความเป็นส่วนตัว

“เปล่าสักหน่อย” เมทิตย์ตอบด้วยรอยยิ้มสว่างไสว “ผมรู้จักคุณดีต่างหากถึงพูดออกมา เวลาคุณเห็นตึกไหนสวยถูกใจ คุณก็มักจะชมว่าตึกนั่นมีชีวิต แต่ถ้าตึกไหนดีไซน์ได้น่าขัดใจ คุณก็จะบอกว่าตึกนั่นตายไปแล้ว ใช่ไหมล่ะ คุณนักบัญชีผู้หลงรักสถาปัตยกรรม”

เขาตอบไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย ฉันเรียนจบจากคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี ทำอาชีพผู้ตรวจสอบบัญชี แต่ความจริงแล้วฉันหลงใหลใฝ่ฝันในการก่อร่างวางแบบสิ่งปลูกสร้างมากกว่าสิ่งไหน ฉันอยากเป็นสถาปนิกมาตั้งแต่เด็ก แต่ไม่มีความกล้าพอที่จะบอกแม่อย่างตรงไปตรงมา สุดท้ายก็เอาแต่เงียบ เลือกทางเดินที่แม่แนะนำ ฉันคิดว่านั่นเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด อย่างน้อยก็เท่าที่สมองของเด็กวัยนั้นจะคิดได้ และสุดท้ายฉันก็พบว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ใช่สำหรับฉันเลย

“ฉันไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนะคะ”

เมื่อฉันหันหน้ามาจากท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยความมืดของกรุงเทพมหานครวันนี้ ก็เห็นคนรักหนุ่มกำลังยกโทรศัพท์มือถือค้างอยู่ เขาชอบแอบถ่ายรูปของฉันทีเผลอเพื่อเก็บไว้ดูเล่น เปิดอินสตาแกรมลับที่ติดตามกันอยู่แค่สองคน เขาพยักหน้า ฉันจึงลุกเดินออกไป

ฉันเดินออกมาจากส่วนบาร์ขนาดเล็กที่เมทิตย์จองไว้เป็นพิเศษในคืนนี้ เดินตรงเข้าไปในส่วนโรงแรมที่มีห้องอาหารอื่นรวมอยู่ด้วย กวาดสายตาไม่นานก็เจอกับห้องน้ำหญิง ฉันเดินเข้าไปในห้องหนึ่ง ปิดประตูลงกลอน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูอย่างติดนิสัย

“ฉันบอกแกแล้วว่าเป็นเรื่องจริง”

เสียงผู้หญิงที่ฉันไม่เห็นหน้าดังลอดเข้ามาจากบริเวณอ่างล้างมือหน้ากระจก ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร คนพูดอาจจะไม่คิดว่ามีใครอยู่ในห้องริมสุดของห้องน้ำนี้

“เบญจเพสของแกมีแค่ครั้งเดียว ฉันบอกแกแล้วให้คิดดีๆ ไม่ใช่มาขอเล่นแบบนี้”

ประโยคต่อมาทำเอาฉันสงสัยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ มือที่กำลังกดโทรศัพท์เล่นหยุดชะงัก เปลี่ยนเป็นตั้งใจฟัง เบญจเพสที่แปลว่าอายุยี่สิบห้าปีอย่างนั้นน่ะหรือ

“ฉันบอกแล้วว่าพรศักดิ์สิทธิ์ในวันที่อายุครบเบญจเพสเป็นเรื่องจริง” คนพูดถอนหายใจยาวเหยียดอย่างระอาใจเสียเต็มประดา “แกรู้ไหมว่าการจะหาดาวตกได้ในวันที่อายุครบยี่สิบห้าปีบริบูรณ์ในชีวิตเนี่ยมันไม่ใช่เรื่องง่าย ชีวิตแกมีวันนี้แค่วันเดียวนะ”

รู้ตัวอีกทีฉันก็นิ่งฟังทุกคำในประโยคนั้นอย่างตั้งใจ