ทดลองอ่าน ปรารถนา… คุณอีกสักครั้ง ชุด Wishing You ด้วยรัก… และปรารถนา บทที่ 5

บทที่ 5 ปากโกรธ ใจคิดถึง

“มีอะไรหนักใจรึเปล่าครับนายหัว”

เขมเงยหน้าขึ้นจากปึกเอกสารบนโต๊ะทำงานพลางย่นคิ้ว “ทำไมแกคิดแบบนั้นล่ะ”

“ก็ผมเห็นนายหัวนั่งถอนหายใจแบบนี้ตั้งหลายรอบ ตามองเอกสารก็จริง แต่มันดูใจลอยชอบกล หรือว่าจะคิดถึงคุณแพมอยู่ครับ”

คราวนี้ชายหนุ่มร่างใหญ่ถึงกับขึงหลังตรง วางมาดเข้มขึ้นมาเลยทีเดียว

“ทำไมฉันต้องคิดถึงผู้หญิงคนนั้นด้วย”

“ก็ยามที่ออฟฟิศบอกว่าเมื่อวานนายหัวจอดรถอยู่หน้าประตูรั้วตั้งนานสองนาน ไม่ยอมลงจากรถสักที จะเข้าไปถามว่าเป็นอะไรก็ไม่กล้า แต่พอคุณแพมล้มตึงลงไปที่พื้น นายหัวก็แทบกระโจนลงจากรถเลยนี่ครับ

“ฉันเป็นแบบนั้นที่ไหน พวกมันมั่วน่ะสิ”

เจ้านายหนุ่มหน้าแดงหูแดง แสร้งลุกจากเก้าอี้เดินไปยืนมองผืนน้ำทะเลสีครามจากหน้าต่างห้องทำงาน

“พวกมันยังบอกอีกว่านายหัวช้อนคุณแพมขึ้นจากพื้นแล้วก็กอดไว้แนบอก เรียกคุณแพมเท่าไรเธอก็ไม่ฟื้น พวกมันเลยเดากันว่าคุณแพมน่าจะเป็นผู้หญิงของนายหัว เพราะน้ำเสียงและสีหน้านายหัวเหมือนจะขาดใจให้ได้”

“ไร้สาระ! ฉันแค่ไม่อยากให้ยายนั่นมาตายในบริษัทเท่านั้นเอง”

“เท่านั้นเองเหรอครับ”

“เออ!”

เขมหันมากระแทกเสียง เกลียดสายตาสอดรู้สอดเห็นของอนุวัตนัก ป่านนี้ไม่รู้พวกคนงานลือกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

“แกไปแก้ไขเรื่องเสียใหม่ด้วย ไม่งั้นเข้าใจผิดกันหมด”

“แล้วนายหัวจะให้ผมแก้ว่าอะไรล่ะครับ แก้ว่าคุณแพมไม่ใช่ผู้หญิงของนายหัว แต่เป็นแฟนเก่าอย่างนี้เหรอครับ”

เขมถอนหายใจแรงๆ เดินกลับมานั่งแหมะลงที่เก้าอี้ตัวเดิม คล้ายไม่รู้จะนิยามความสัมพันธ์ของตัวเองกับภูริตาอย่างไรดี

“เขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉันทั้งนั้น”

“แต่เท่าที่ผมคุยกับคุณแพม เธอไม่คิดอย่างนั้นนะครับ เธอบอกว่าเธอเป็นแฟนเก่านายหัว” อนุวัตเห็นสีหน้าของนายหัวเปลี่ยนเป็นแดงเรื่อขึ้น จึงแสร้งหยอดไข่เติมสีสันเพิ่มขึ้นอีกนิด “เธอว่าเธอคิดถึงแล้วก็ยังรักนายหัวอยู่ครับ”

มุมปากของเจ้านายยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ แต่เพียงชั่วแวบเดียวริมฝีปากก็คลี่ออกเหมือนกำลังเหยียดยิ้มหยันเสียมากกว่า