ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 11 – บทที่ 12

บทที่ 11

เป็นเพราะความตื่นเต้นจึงทำให้เผลอพูดอะไรแปลกๆ กับไอดอลที่ตนชื่นชอบ หลายวันนี้เซียวเซียวจึงไม่กล้าไปที่ซังอวี๋ และตั้งใจเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการแข่งขัน

เธอนำรูปถ่ายที่ช่างภาพส่งให้มาแก้ไขอีกครั้ง ก่อนจะจัดการเรียงลำดับเชื่อมต่อกับรูปที่ออกแบบ แล้วก็ซิปไฟล์เพื่อส่งไปให้คณะกรรมการ ถือเป็นการสมัครเรียบร้อยแล้ว

เมื่อจัดการเรื่องการแข่งขันเรียบร้อยแล้ว เซียวเซียวก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นจึงเริ่มออกแบบเสื้อผ้าฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนต่อ

ในฐานะเฮดดีไซเนอร์ เธอต้องกำหนดแบบที่จะใช้สำหรับเสื้อผ้าสำเร็จรูป จากนั้นจึงจะประชุมเพื่อแบ่งหน้าที่ให้กับดีไซเนอร์คนอื่นๆ

“ในซีซั่นนี้พวกเราเลือกแนวคิดหลักอยู่สองอย่าง คือลายเส้นของใบเหอฮวนที่ฉันออกแบบกับกลีบของดอกซานซู่ที่ย่าหนานออกแบบ รูปแบบที่ชัดเจนจะส่งให้ทุกคนอีกที ทุกคนเลือกได้ตามใจชอบ คนที่ออกแบบไว้แล้วช่วยปรับแบบให้เข้ากับทั้งสองแบบนี้ ส่วนการออกแบบใหม่ก็ขอให้ยึดตามรูปแบบนี้”

ฉินย่าหนานมองเซียวเซียวที่เอาแบบของตัวเองมาใช้ด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะกระซิบกับจ้าวเหอผิง “ใช้แนวคิดของฉันแล้วแบ่งโบนัสผลงานให้ฉันด้วยไหมเนี่ย”

จ้าวเหอผิงตอบกลับอย่างอึดอัดทันที “ถ้าว่ากันตามเหตุผลก็คงไม่”

“แน่นอนว่าความคิดสร้างสรรค์ของย่าหนานไม่อาจจะให้ทุกคนใช้ได้ฟรีๆ เมื่อถึงเวลาฉันจะยื่นเรื่องกับผู้บริหาร โดยคิดเป็นสัดส่วนของผลงาน แบ่งส่วนหนึ่งให้กับย่าหนานเพื่อเป็นการชดเชย” เซียวเซียวพูดอย่างเป็นธรรมชาติขึ้นมาพอดี “แล้วถ้าพวกคุณมีความคิดอะไรดีๆ ก็สามารถเอาออกมาแบ่งปันให้กับทุกคนได้ ถ้าใช้ความคิดของใครก็จะมีการแบ่งสัดส่วนตามผลงานให้”

เมื่อเซียวเซียวเอ่ยประโยคนี้ออกมา ทุกคนก็ตื่นเต้นอยากรีบออกไอเดียขึ้นมาทันที อย่างไรเสียลิขสิทธิ์การออกแบบนี้ก็เป็นของบริษัทอยู่แล้ว หากไม่มีผลตอบแทนก็ไม่อยากจะแบ่งให้ใครดู แต่ถ้าคนอื่นใช้แนวคิดของตัวเอง ตัวเองก็จะได้เงินโบนัสส่วนแบ่ง แล้วจะเก็บงำไอเดียดีๆ ไปทำไมกัน

นโยบายนี้ของเซียวเซียวช่วยกระตุ้นให้ดีไซเนอร์มีความตื่นตัวขึ้นเป็นอันมาก แล้วฉินย่าหนานก็ไม่อาจจะพูดคำตัดพ้ออะไรได้อีก ทุกคนก้มหน้าก้มตาทำงาน ความเร็วในการส่งแบบก็เร็วกว่าปกติไม่น้อย

แต่ไม่ใช่สำหรับใครบางคน…