ทดลองอ่าน รัตติกาลซ่อนกล บทที่ 3

บทที่สาม

เขายิ่งรู้สึกว้าวุ่นใจ ทำเสียงหึอย่างเย็นชาแล้วถอยห่างออกมาก้าวหนึ่ง ก่อนจะหันร่างกลับแล้วเดินไปยังข้างโต๊ะ

ฟู่หลันหยาพลันรู้สึกว่าสถานการณ์เผชิญหน้ากันที่คอยกดดันอยู่เหนือกระหม่อมได้สลายไปอย่างรวดเร็ว ร่างที่เขม็งเกร็งก็ผ่อนคลายลงทันใด

เพราะนอกจากเศษยาพิษในซอกเล็บและยาถอนพิษในชายแขนเสื้อแล้ว นางยังซ่อนตำราเก่าเล่มหนึ่งที่มารดาทิ้งเอาไว้ให้ในเสื้อตัวในด้วย ตำราเล่มนี้บางมาก บนหน้าปกเขียนด้วยตัวอักษรโบราณที่นางอ่านไม่เข้าใจ แม้ไม่เห็นว่าจะมีประโยชน์อันใด แต่ในเมื่อเป็นสิ่งของที่มารดาเหลือไว้ให้ดูต่างหน้า นางก็ไม่มีทางยอมให้มันตกไปอยู่ในมือผู้อื่นเป็นอันขาด

ผิงอวี้เดินไปนั่งลง แล้วปลดดาบซิ่วชุนที่เหน็บเอวไว้ออกมาวางบนโต๊ะ มองดูฟู่หลันหยาที่เหมือนจะมองตอบเขาแต่แท้จริงกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ฟู่หลันหยาสู้สายตากับเขาอย่างทระนงองอาจ ผ่านไปเนิ่นนานก็รับรู้ได้ว่าสายตาของเขาดุจคันฉ่องที่สะท้อนภาพออกมาอย่างเที่ยงตรง คล้ายมองทะลุเข้าไปในความคิดของนางได้อย่างหมดจด นางใจเต้นราวกับรัวกลอง แม้ฝืนทำทีเป็นไม่ยี่หระ ทว่าเหงื่อเย็นก็ยังซึมออกมาที่แผ่นหลัง

คนผู้นี้เฉลียวฉลาดยิ่งนัก รับมือได้ยากกว่าที่คิดไว้ เขาไม่เพียงคาดเดาวิธีการวางยาพิษได้ในชั่วระยะเวลาอันสั้น กระทั่งตอนเปิดปากถามก็ยังถามได้ตรงจุด ยิ่งฉลาดเพียงไรก็ยิ่งไม่ชอบที่ใครจะมาแสดงความคลางแคลงใจต่อข้อสรุปของเขา ในเมื่อเขาไม่ใช่คนที่จะทำอะไรโดยไร้จุดมุ่งหมาย หากนางยังพยายามแก้ต่างออกไป ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะยิ่งไปกระตุ้นให้เขาโกรธ มิสู้ทำเป็นนิ่งเฉยเสียดีกว่า

แม้ผิงอวี้จะเห็นฟู่หลันหยาทั้งไม่พูดและไม่แสดงท่าทีกรุ่นโกรธออกมา แต่เขาก็ยังมีวิธีบีบให้นางเปิดปากพูดได้ ถึงอย่างนั้นเมื่อใคร่ครวญอย่างละเอียด เขาก็ยังไม่อาจกระจ่างถึงแรงจูงใจที่ทำให้นางฆ่าคนอยู่ดี ทว่าการทำให้คนถึงตายก็มีเพียงสามเหตุผลเท่านั้น หนึ่งคือผลประโยชน์ สองคือแก้แค้น และสามคือความรัก

เกิดเหตุพลิกผันขึ้นกับครอบครัวของฟู่หลันหยาเช่นนี้ คงมีแต่คนที่เสียใจจนเป็นบ้าไปถึงได้กล้าฆ่าคนเพื่อความรักและผลประโยชน์ในเวลานี้ การสังหารคนเก่าคนแก่ที่รับใช้มาหลายปีมากกว่าครึ่งน่าจะเป็นเพราะจับได้ว่าคนผู้นั้นตระบัดสัตย์หักหลังผู้มีพระคุณ

คิดถึงตรงนี้ความคลางแคลงก็ผุดขึ้นในใจเขาทันที

ถ้าเขาไม่ได้ตาฝาด เมื่อครู่นี้พอหวังซื่อเจาเห็นพ่อบ้านโจวกลายเป็นคนเสียสติ สีหน้าก็แปรเปลี่ยนไปอย่างมาก หลังจากนั้นไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ชักดาบออกมาจะแทงพ่อบ้านโจว กระบวนท่าหมายเอาชีวิต

ต่อให้พ่อบ้านโจวไม่ถูกวางยาจนตายก็คงจะถูกหวังซื่อเจาปลิดชีพในดาบเดียวอยู่ดี

หวังซื่อเจาทำเช่นนี้ทำให้สงสัยได้ว่าอาจต้องการฆ่าปิดปาก

แม้จะบอกว่าหวังซื่อเจาเป็นคนจำพวกกระสอบฟางดูไม่เอาไหน แต่หวังหลิงอาของเขากลับถือเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมที่สุด ดูจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็เดาได้ไม่ยากว่าพ่อบ้านโจวผู้นี้เป็นหมากตัวหนึ่งที่หวังหลิงวางไว้ข้างกายฟู่ปิง

แต่ที่ทำให้เขายังงุนงงก็คือทั้งที่ฟู่ปิงถูกตีตรวนเข้าคุกไปตั้งแต่เมื่อครึ่งเดือนก่อนแล้ว เหตุใดยังมีการใช้งานพ่อบ้านโจวอยู่อีก มิเช่นนั้นฟู่หลันหยาคงไม่อาจจับพิรุธจนนำมาสู่การลอบวางยาพิษสังหารเช่นนี้