ครั้งแรกที่โซจินพบหน้านักศึกษาใหม่ที่ย้ายเข้ามาเรียนในเทอมสุดท้าย หัวใจของเธอเต้นระรัวขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล เธอสบตากับดวงตาที่สงบนิ่งคู่นั้น แล้วถ้อยคำแห่งความทรงจำสมัยเด็กซึ่งไม่เคยลืมเลือนไปจากใจเธอก็ผุดขึ้นมา “ครั้งหน้าที่เราเจอกัน เราต้องเข้าใกล้ความฝันให้มากกว่านี้นะ” ยุนเฮพูดพลางนำหลอดแก้วเล็กๆ ซึ่งข้างในมีกลีบดอกวินเซนต์วางบนมือของโซจิน “นี่เป็นกลีบดอกวินเซนต์ เมื่อไหร่ที่เธอคิดถึงฉัน กลิ่นดอกวินเซนต์จะนำเธอกลับมายังความทรงจำที่นี่ ฉันจะอยู่กับเธอเสมอ” แต่ทว่า…เขากลับจำเธอไม่ได้…พร้อมทั้งมีผู้หญิงอีกคนข้างกาย โซจินจะทำเช่นไรกับความรักที่ต้องเก็บงำ สิ่งที่เธอรู้มีเพียง…ความรักครั้งนี้จะยังคงอยู่ไปตลอดกาล…